هنگامى كه ابراهيم و اسماعيل پايههاى خانه كعبه را بالا مىبردند:- پروردگارا! از ما بپذير كه تو شنواى دانايى. (127) پروردگارا! ما را تسليم خويش قرار بده و فرزندان ما را فرمانبردار خويش گردان و آداب عبادتمان را به ما بياموز و توبه ما را بپذير زيرا تو توبه پذير مهربانى. (128) پروردگارا! در ميان آنها پيامبرى از خودشان برانگيز تا آيات تو را براىشان بخواند و كتاب و حكمت به آنها بياموزد و پاكشان دارد زيرا تو توانمند فرزانهاى. (129) چه كسى جز نادانان از آيين ابراهيم روى مىگرداند؟ در اين جهان او برگزيده ماست و در آخرت از شايستگان است. (130) هنگامى كه پروردگار به او فرمود: تسليم باش. گفت: به پروردگار جهانيان تسليم شدم. (131) ابراهيم و يعقوب فرزندان خود را بدان سفارش كردند:- اى فرزندان من، خداوند براى شما اين كيش را برگزيد و تا گاه مرگ تسليم باشيد. (132) آيا هنگامى كه مرگ يعقوب فرا رسيد، حضور داشتيد كه به فرزندان خود گفت: پس از من چه چيزى را مىپرستيد؟ آنها گفتند: خداى تو و خداى نياكانت ابراهيم و اسماعيل و اسحاق را به يكتايى مىپرستيم و در برابر او تسليم هستيم. (133) آنها امتى بودند كه درگذشتند و اعمالشان از آن خودشان است و اعمال شما از آن خودتان، از شما نمىپرسند آنها چه كردهاند. (134)