هر كجا پيدايشان كرديد بكشيد و از آنجايى كه شما را بيرون كردند بيرونشان كنيد كه شرك از كشتن بدتر است، و نزديك مسجد الحرام با آنها پيكار نكنيد مگر آنان با شما بجنگند، اگر با شما جنگ كردند آنها را بكشيد كه كيفر كافران اين است (191) و اگر دست برداشتند خداوند آمرزنده مهربان است. (192) و با آنها پيكار كنيد تا شرك باقى نماند و دين، مخصوص خدا شود، ولى اگر دست برداشتند بدانيد كه ستم جز بر ستمكاران روا نيست. (193) ماه حرام در برابر ماه حرام و شكستن حرمتها را قصاص است، هر كس به شما تجاوز كرد بر او همانسان تعدى كنيد، و بترسيد از خدا و بدانيد كه او با پرهيزگاران است. (194) در راه خدا انفاق كنيد و خود را با دست خويش به هلاكت نيفكنيد و نيكى كنيد كه خداوند نيكوكاران را دوست دارد. (195) حج و عمره را براى خدا به جاى آوريد، اگر بازتان داشتند، هر چه ميسر است قربانى كنيد و تا آن قربانى به قربانگاه نرسيده موى سر را نتراشيد، و اگر كسى از شما بيمار بود و يا آزارى به سر داشت (كه ناچار از سر تراشيدن شود) بايد كفارهاى بدهد- اعم از روزه گرفتن يا صدقه دادن و يا گوسفند ذبح كردن- و چون امان حاصل شد هر كس از عمره تمتع به حج باز آيد هر چه ميسر شود قربانى كند و هر كس قربانى نيابد سه روز در ايام حج و هفت روز پس از بازگشت روزه بدارد، تا ده روز كامل شود و اين حكم براى كسى است كه خاندانش مقيم مسجد الحرام نباشد. از خدا بترسيد و بدانيد كه مجازات خدا سخت است. (196)