نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : پورجوادى، كاظم جلد : 1 صفحه : 290
مگر آن كه پروردگارت رحمت آورد كه فضل او بر تو فراوان است. (87) بگو اگر جن و انس گرد آيند كه مانند اين قرآن را بياورند هرگز نتوانند نظيرش را بياورند هر چند كه يكديگر را يارى دهند. (88) ما در اين قرآن براى مردم همه گونه مثالى آورديم، اما بيشتر مردم جز از روى ناسپاسى، انكار نكردند. (89) گفتند: «ما هرگز به تو ايمان نمىآوريم تا چشمهاى از زمين براى ما روان كنى، (90) يا نخلستان و تاكستانى در اختيارت باشد و جويباران در ميان آن جارى سازى، (91) يا آسمان را آن چنان كه مىانديشى بر ما فرود آورى يا خدا و فرشتگان را در برابر ما حاضر كنى، (92) يا خانهاى پرنقش و نگار از سيم و زر داشته باشى يا به آسمان صعود كنى، ولى به آسمان رفتنت را باور نمىكنيم مگر كتابى بر ما نازل كنى كه آن را بخوانيم.» بگو: «پروردگار من منزه است، مگر من جز بشرى پيام آور هستم؟» (93) تنها چيزى كه مانع شد مردم بعد از آمدن هدايت ايمان بياورند. اين بود كه گفتند: «آيا خداوند بشرى را پيام آور فرستاده است؟» (94) بگو: «اگر در زمين فرشتگانى بودند كه با اطمينان راه مىرفتند ما هم فرشتهاى را به رسالت از آسمان بر آنها مىفرستاديم.» (95) بگو: «همين بس كه خدا ميان من و شما گواه است زيرا او نسبت به بندگانش آگاهى داناست.» (96)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : پورجوادى، كاظم جلد : 1 صفحه : 290