خدا را در ايام معيّنى به ياد آوريد و كسانى كه در دو روز شتابان يا با درنگ اعمال را انجام دهند، چنانچه با تقوا باشند گناهى بر آنها نيست. از خدا بترسيد و بدانيد كه به پيشگاهش محشور خواهيد شد. (203) گفتار برخى از مردم درباره زندگى دنيا تو را به شگفت مىآورد و خدا را بر آنچه در دل دارند گواه مىگيرند، حال آن كه سرسختترين دشمنان است. (204) و چون از پيش تو برود مدام مىكوشد تا بر زمين فساد كند و كشت و نسل را تباه سازد. خداوند فساد را دوست نمىدارد. (205) و چون به او گفته شود از خدا بترس، غرور او را به گناه وادارد، دوزخ براى او كافى است و چه بد جايگاهى است. (206) بعضى از مردم در طلب خشنودى خدا جان خود را مىفروشند و خدا نسبت به بندگانش مهربان است. (207) اى مؤمنان همگى در صلح و آشتى درآييد و از گامهاى شيطان پيروى نكنيد كه او دشمن آشكار شماست. (208) اگر پس از اين دليلهاى واضح كه برايتان آمد، باز دچار لغزش شديد، بدانيد كه خدا توانمندى فرزانه است. (209) آيا انتظار دارند كه خدا با فرشتگان در سايهبانى از ابر سراغشان بيايد و كار يكسره شود؟ همه امور به خدا باز مىگردد. (210)