نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : پورجوادى، كاظم جلد : 1 صفحه : 42
خدا ياور مؤمنان است و آنها را از تاريكى به روشنايى مىبرد ولى طاغوت ياور كافران است و آنها را از روشنايى به تاريكى مىبرد. آنان جاودانه در آتشند. (257) آيا كسى را كه خدا به او فرمانروايى داده بود نديدى كه با ابراهيم درباره پروردگارش محاجه مىكرد؟ آن گاه كه ابراهيم گفت: «پروردگار من است كه زنده مىكند و مىميراند.» او گفت: «من نيز زنده مىكنم و مىميرانم.» ابراهيم گفت: «خداوند خورشيد را از مشرق برمىآورد تو از مغرب برآر.» مرد كافر مبهوت ماند. خداوند ستمگران را هدايت نمىكند. (258) يا مانند آن كس كه بر ويرانكدهاى گذر كرد و گفت: خدا چگونه اينان را پس از مرگشان زنده مىكند. خداوند او را ميراند و پس از صد سال زندهاش كرد و به او فرمود: «چند وقت درنگ داشتى؟» گفت: «روزى يا پارهاى از روز.» فرمود: «نه! يكصد سال درنگ داشتى، به خوردنى و نوشيدنى خود بنگر كه تغييرى نكرده است، به الاغت نگاه كن! تو را عبرتى براى مردم قرار دهيم، به استخوانها بنگر چگونه پيوندشان مىدهيم و با گوشت مىپوشانيم.» همين كه براى او روشن شد، گفت: «مىدانم كه خدا بر هر چيز تواناست.» (259)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : پورجوادى، كاظم جلد : 1 صفحه : 42