نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : پورجوادى، كاظم جلد : 1 صفحه : 442
عبرت ديگر براى آنها اين كه فرزندانشان را بر كشتى پر بار سوار كرديم (41) و مركبهاى ديگرى مانند آن براىشان آفريديم كه سوار شوند (42) و اگر بخواهيم قادريم همه را غرق كنيم؛ آن گونه كه نه فرياد رسى داشته باشند و نه راه نجاتى پيدا كنند، (43) مگر آن كه رحمت آوريم و تا هنگام مرگ آنان را برخوردار سازيم (44) هنگامى كه به آنها گفته شود از آنچه پيش رو داريد يا پشت سر مىگذاريد بترسيد، شايد مشمول رحمت شويد (45) و هيچ آيهاى از آيات پروردگار براىشان نيايد جز آن كه از آن روى بگردانند. (46) چون به آنها گفته شود: از آنچه خدا روزيتان كرده است انفاق كنيد، كافران به مؤمنان گويند: «آيا ما به كسانى طعام بدهيم كه اگر خدا مىخواست خودش آنها را اطعام مىكرد؟» شما در گمراهى آشكارى هستيد. (47) مىگويند: «اگر راست مىگوييد اين وعده كى خواهد بود؟» (48) اينان يك بانگ مرگبار را انتظار مىكشند تا هنگامى كه سرگرم جدال هستند آنها را در خود بگيرد (49) و در آن دم نه فرصت وصيت دارند و نه قادرند نزد كسان خود بازگردند (50) و به محض آن كه در صور دميده شود فى الفور از قبرها بيرون مىآيند و شتابان به سوى پروردگارشان مىروند (51) و مىگويند: «واى بر ما! چه كسى ما را از خوابگاهمان برانگيخت؟» اين همان وعده خداى رحمان است و رسولان همه راست گفتند. (52) جز بانگى مرگبار نخواهد بود، و سپس همه نزد ما حاضر مىشوند. (53) آن روز به كسى ستم نمىشود و جز همانند كارى كه كردهايد پاداش نمىيابيد. (54)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : پورجوادى، كاظم جلد : 1 صفحه : 442