و بندگان خدا از چشمهاى مىنوشند كه مىتوانند به هر كجا بخواهند جاريش سازند، (6) آنها به نذر خود وفا مىكنند و از روزى مىترسند كه عذابش فراگير است. (7) غذا را با اين كه دوست دارند به فقير و يتيم و اسير مىدهند: (8) «ما فقط براى خدا به شما غذا مىدهيم، نه از شما پاداشى مىخواهيم نه متوقع تشكريم. (9) ما از روزى بسيار سخت از پروردگارمان مىترسيم.» (10) خداوند از شر آن روز در امانشان مىدارد و آنان را شادى و سرور مىبخشد (11) و در برابر شكيبايى، بهشت و لباسهاى حرير بهشتى پاداششان مىدهد. (12) در آنجا بر تختها تكيه زنند، نه آفتابى در آنجا مىبينند و نه سرمايى. (13) سايههايش بر آنها گسترده و ميوههايش در دسترس است (14) و جامهاى سيمين و كاسههاى بلورين گرداگرد آنها مىگردانند. (15) ظرفهاى بلورين و سيمين را به اندازه پر كردهاند، (16) در آنجا از جامهايى سيراب مىشود كه با زنجبيل آميخته باشد. (17) چشمهاى در آنجاست كه سلسبيل نام دارد، (18) گرداگرد آنها نوجوانانى جاودانى مىگردند و هر گاه آنها را بنگرى گمان مىكنى مرواريد پراكندهاند (19) و چون آنجا را مشاهده كنى نعمتها و فرمانروايى عظيمى خواهى يافت. (20) بر اندامشان لباسهايى از حرير سبز رنگ است كه از ديباى ضخيم و به دستبندهايى از نقره آراسته شدهاند و پروردگارشان شراب پاك به آنها مىنوشاند. (21) اين پاداش شماست و از كوششتان قدردانى شده است. (22) ما قرآن را بر تو نازل كرديم، (23) به حكم پروردگارت شكيبا باش و از هيچ گنهكار و كافرى فرمان نبر. (24) بامدادان و شبانگاه پروردگارت را بخوان (25)