سوره عبس (رو ترش كرد) (80) (شامل چهل و دو آيه- مكى) به نام خداوند بخشنده مهربان چهره در هم كشيد و روى برتافت. (1) از اين كه نابينايى به سراغش آمده بود. (2) - تو چه مىدانى، شايد پارسايى باشد، (3) يا پند گيرد و آن پند به حال او مفيد افتد. (4) اما آن كس كه بىنياز و غنى است، (5) تو به او روى مىآورى (6) در حالى كه اگر خود را منزه نكند تو در قبالش وظيفهاى ندارى. (7) اما از آن كه شتابان به سراغ تو مىآيد (8) و از خدا مىترسد (9) غافلى، هرگز چنين مكن (10) اين تذكر و يادآورى است، (11) هر كس بخواهد از آن پند گيرد. (12) در الواح پر ارزشى ثبت است (13) الواحى منزه و پاكيزه، (14) به دست نويسندگان حق، (15) بزرگوار و نيكوكار. (16) مرگ بر اين انسان، چقدر ناسپاس است؟ (17) از چه چيز آفريدش؟ (18) از نطفهاى او را خلق كرد و موزون ساخت (19) و بعد راه را برايش هموار كرد، (20) سپس او را بميراند و در گور پنهان كرد (21) و آن گاه كه بخواهد زندهاش كند. (22) چنين نيست كه او مىپندارد، او هنوز فرمان الهى را اطاعت نكرده است. (23) انسان به غذاى خويش بنگرد. (24) ما آب را فرو ريختيم (25) و زمين را نيز شكافتيم (26) و دانههاى بسيارى از آن رويانديم (27) و انگور و سبزى، (28) زيتون و نخل، (29) باغهاى پر درخت (30) و ميوه و چراگاه (31) تا شما و چارپايانتان از آن بهره بريد. (32) در آن روز كه آن صداى مهيب برآيد، (33)