نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : انصاريان، حسين جلد : 1 صفحه : 371
و براى من در آيندگان نامى نيك و ستايشى والا مرتبه قرار ده، (84) و مرا از وارثان بهشت پرنعمت گردان، (85) و پدرم را بيامرز كه او از گمراهان است، (86) و روزى كه [مردگان] برانگيخته مىشوند، رسوايم مكن؛ (87) روزى كه هيچ مال و اولادى سود نمىدهد، (88) مگر كسى كه دلى سالم [از رذايل وخبايث] به پيشگاه خدا بياورد، (89) و آن روز بهشت را براى پرهيزكاران نزديك آورند، (90) و آتش برافروخته را براى گمراهان آشكار كنند، (91) و به آنان گويند: آنچه را مىپرستيديد، كجايند؟ (92) [معبودانى را] به جاى خدا؟! آيا شما را [براى رهايى از آتش] يارى مىدهند؟ يا از خود مىتوانند دفع عذاب كنند؟ (93) پس آن بتها و گمراهان [كه آنها را مىپرستيدند] به رو در آتش افروخته افكنده مىشوند، (94) با همه سپاهيان ابليس، (95) در حالى كه در آن [آتش افروخته] با هم ستيز و نزاع مىكنند [و به بتان] مىگويند: (96) به خدا سوگند كه ما در گمراهى آشكارى بوديم، (97) كه شما را با پروردگار جهانيان برابر و مساوى قرار مىداديم، (98) و ما را جز مجرمان گمراه نكردند، (99) در نتيجه براى ما نه شفيعانى است، (100) و نه يك دوست نزديك و صميمى، (101) پس اى كاش براى ما بازگشتى [به دنيا] بود تا از مؤمنان مىشديم. (102) بىترديد در اين سرگذشت، عبرتى بزرگ وجود دارد، و [قوم ابراهيم] بيشترشان مؤمن نبودند، (103) و يقيناً پروردگارت همان تواناى شكستناپذير و مهربان است. (104) قوم نوح پيامبران را تكذيب كردند، (105) هنگامى كه برادرشان نوح به آنان گفت: آيا [از سرانجام شرك و طغيان كه خشم و عذاب خداست] نمىپرهيزيد؟ (106) بىترديد من براى شما فرستادهاى امينم، (107) بنابراين از خدا پروا كنيد و از من فرمان ببريد، (108) و من از شما بر ابلاغ رسالتم هيچ پاداشى نمىخواهم، پاداش من فقط بر عهده پروردگار جهانيان است، (109) بنابراين از خدا پروا كنيد و از من فرمان ببريد. (110) گفتند: آيا ما به تو ايمان بياوريم در حالى كه فرومايگان از تو پيروى كردهاند؟! (111)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : انصاريان، حسين جلد : 1 صفحه : 371