ترجمه قرآن - انصاريان، حسين - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : انصاريان، حسين جلد : 1 صفحه : 372

[نوح‌] گفت: مرا از آنچه آنان انجام مى‌داده‌اند، چه اطلاعى است؟ (112)
حسابشان اگر واقعاً درك مى‌كنيد، جز بر عهده پروردگارم نيست، (113)
و من طرد كننده مؤمنان نخواهم بود، (114)
من جز بيم دهنده‌اى آشكار نيستم. (115)
گفتند: اى نوح! اگر [از ابلاغ دين‌] باز نايستى، يقيناً از سنگسار شدگان خواهى بود! (116)
گفت: پروردگارا! همانا قوم من مرا تكذيب كردند، (117)
پس ميان من و آنان چنانكه سزاوار است داورى كن و من و كسانى كه از مؤمنان با من هستند از چنگ آنان نجات ده. (118)
پس او و كسانى را كه با او در آن كشتى مملو [از سرنشينان، جنبندگان، متاع و ابزار] بود نجات داديم، (119)
آن گاه بعد از آن، همه باقى ماندگان را غرق كرديم. (120)
بى‌ترديد در اين سرگذشت، عبرتى بزرگ وجود دارد، و [قوم نوح‌] بيشترشان مؤمن نبودند، (121)
و يقيناً پروردگارت همان تواناى شكست‌ناپذير و مهربان است. (122)
قوم عاد پيامبران را تكذيب كردند، (123)
هنگامى كه برادرشان هود به آنان گفت: آيا [از سرانجام شرك و طغيان كه خشم و عذاب خداست‌] نمى‌پرهيزيد؟ (124)
بى‌ترديد من براى شما فرستاده‌اى امينم، (125)
بنابراين از خدا پروا كنيد و از من فرمان ببريد، (126)
و من از شما بر ابلاغ رسالتم هيچ پاداشى نمى‌خواهم، پاداش من فقط بر عهده پروردگار جهانيان است، (127)
آيا شما بر روى هر مكان بلندى به بيهوده كارى و بدون نياز برجى عظيم و برافراشته بنا مى‌كنيد؟ (128)
و قلعه‌ها و كاخ‌هاى استوار و مجلل برمى‌گيريد، كه شايد جاودانه بمانيد، (129)
و چون كسى را با شدت و قهر مى‌گيريد ظالمانه و زورمدارانه [مى‌گيريد بدون اينكه در عاقبت كار بينديشيد.] (130)
بنابراين از خدا پروا كنيد واز من فرمان ببريد، (131)
واز كسى كه شما را به وسيله آنچه خود مى‌دانيد يارى داده پروا كنيد، (132)
به وسيله چهارپايان و فرزندانى، به شما يارى داده است. (133)
و [به وسيله‌] بوستان‌ها و چشمه‌سارها، (134)
بى‌ترديد من بر شما از عذاب روزى بزرگ مى‌ترسم. (135)
گفتند: تو پند و اندرز دهى يا ندهى براى ما يكسان است!! (136)

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : انصاريان، حسين جلد : 1 صفحه : 372

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست