نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : انصاريان، حسين جلد : 1 صفحه : 522
[ابراهيم] گفت: اى فرستادگان! دنبال چه كار مهمى هستيد؟ (31) گفتند: ما را به سوى مردمى گنهكار فرستادهاند؛ (32) تا [بارانى] از گِلسنگ بر آنان بفرستيم؛ (33) [سنگى كه] نزد پروردگارت براى تجاوزكاران نشانه گذارى شده است؛ (34) پس هركه را از مؤمنان در آن شهر بود [پيش از آمدن عذاب] بيرون برديم؛ (35) در آنجا جز يك خانه از مسلمانان [كه اهلش مطيع خدا بودند، نيافتيم.] (36) در آنجا [پس از زير و رو شدن شهر و هلاكت مردم] نشانه و عبرتى [از قدرت، غضب خود و محكوميت مجرمان] براى كسانى كه از عذاب دردناك مىترسند به جا گذاشتيم. (37) و [نيز] در [سرگذشت] موسى، چون او را با دليلى روشن به سوى فرعون فرستاديم [عبرتى است.] (38) پس فرعون با سپاهيانش روى [از حق] گرداندند و گفت: [اين مرد] يا جادوگر است يا ديوانه! (39) در نتيجه او و سپاهيانش را گرفتيم و به دريا افكنديم، در حالى كه [به سبب لجبازى و دشمنى] مستحقّ سرزنش بود. (40) و [نيز] در [سرگذشت قوم] عاد هنگامى كه بر آنان باد هلاك كنندهاى فرستاديم [عبرتى است.] (41) [آن باد] هيچ چيزى را كه بر آن مىوزيد، رها نمىكرد مگر آنكه آن را به صورت استخوان پوسيدهاى مىساخت. (42) و [نيز] در قوم ثمود [عبرتى است] هنگامى كه [پس از پى كردن ناقه] به آنان گفته شد: زمانى كوتاه [كه بيش از سه روز نيست از زندگى] برخوردار باشيد [كه عذاب خواهد رسيد.] (43) ولى [آنان در آن سه روز هم كه مهلت داشتند باز] از فرمان پروردگارشان سرپيچى كردند، پس صاعقه مرگبار آنان را فراگرفت در حالى كه آنان با ترس و حيرت به آن] مىنگريستند. (44) پس [با آمدن عذاب و به سبب اينكه هيچ مهلتى نيافتند] نه قدرت برخاستن از جاى خود را داشتند و نه دادخواهى كردند. (45) و قوم نوح را پيش از اين [هلاك كرديم]؛ زيرا آنان همواره مردمى نافرمان بودند. (46) و آسمان را به قدرت ونيرو بنا كرديم و ما گسترانندهايم. (47) و زمين را گسترديم و چه نيكو گسترانندهاى هستيم. (48) واز هر چيزى جفت آفريديم باشد كه متذكّر [اين حقايق كه نشانههايى بر قدرت، حكمت و ربوبيت خداست] شويد. (49) پس به سوى خدا بگريزيد [كه] بىترديد من از سوى او بيم دهندهاى روشنگرم. (50) و با خدا معبودى ديگر قرار ندهيد، يقيناً من از سوى او بيمدهندهاى آشكارم. (51)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : انصاريان، حسين جلد : 1 صفحه : 522