نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : انصاريان، حسين جلد : 1 صفحه : 565
به زودى بر بينىِ [پر باد و خرطوم مانند] ش داغ رسوايى و خوارى مىنهيم. (16) بىترديد ما آنان را [كه در مكه بودند] آزموديم همان گونه كه صاحبان آن باغ را [در منطقه يمن] آزموديم، هنگامى كه سوگند خوردند كه صبحگاهان حتماً ميوههاى باغ را بچينند، (17) و چيزى از آن را [براى تهيدستان و نيازمندان] استثنا نكردند. (18) پس در حالى كه صاحبان باغ در خواب بودند، بلايى فراگير از سوى پروردگارت آن باغ را فرا گرفت. (19) پس [آن باغ] به صورت شبى تاريك درآمد [و جز خاكستر چيزى در آن ديده نمىشد!] (20) وهنگام صبح يكديگر را آوازدادند، (21) كه اگر قصد چيدن ميوه داريد بامدادان به سوى كشتزار و باغتان حركت كنيد؛ (22) پس به راه افتادند در حالى كه آهسته به هم مىگفتند: (23) امروز نبايد نيازمندى در اين باغ بر شما وارد شود، (24) و بامدادان به قصد اينكه تهيدستان را محروم گذارند به سوى باغ روان شدند. (25) پس چون [به باغ رسيدند و آن را نابود] ديدند، گفتند: يقيناً ما گمراه بودهايم [كه چنان تصميم خلاف حقّى درباره مستمندان و تهيدستان گرفتيم.] (26) بلكه ما [از لطف خدا هم] محروميم. (27) عاقلترينشان گفت: آيا به شما نگفتم كه چرا خدا را [به پاك بودن از هر عيب و نقصى] ياد نمىكنيد [و چرا او را از انتقام گرفتن درمانده مىدانيد؟!] (28) گفتند: پروردگارا! تو را به پاكى مىستاييم، مسلماً ما ستمكار بودهايم. (29) پس به يكديگر رو كرده به سرزنش و ملامت هم پرداختند. (30) گفتند: واى بر ما كه طغيان گر بودهايم. (31) اميد است پروردگارمان بهتر از آن را به ما عوض دهد چون ما [از هر چيزى دل بريديم و] به پروردگارمان راغب و علاقهمنديم. (32) چنين است عذاب [دنيا] و عذاب آخرت اگر معرفت و آگاهى داشتند بزرگ تر است. (33) بىترديد براى پرهيزكاران نزد پروردگارشان بهشتهاى پرنعمت است. (34) آيا ما تسليم شدگان [به فرمانها و احكام خود] را چون مجرمان قرار مىدهيم؟ (35) شما را چه شده؟ چگونه داورى مىكنيد؟! (36) آيا شما را كتابى [آسمانى از نزد خدا] است كه در آن مىخوانيد (37) كه در آن جهان هر چه را شما بخواهيد و انتخاب كنيد براى شما خواهد بود؟! (38) يا شما را بر ما تا روز قيامت پيمان و سوگند استوارى است كه هر چه را به سود خود حكم كنيد ويژه شماست؟! (39) از آنان بپرس كدامشان ضامن آن ادعاست [كه مسلمان و مجرم يكسانند؟!!] (40) يا شريكانى [در ربوبيت خدا] دارند [كه از آنان نزد خدا شفاعت كنند كه در اجر و ثواب با مسلمانان يكسان شوند؟] پس اگر راستگويند، شريكانشان را [به ميدان] آورند. (41) [ياد كن] روزى را كه كار بر آنان به شدت سخت و دشوار شود، [و آن روز كه جاى هيچ تكليف و عبادتى نيست به عنوان سرزنش و ملامت] به سجده كردن دعوت شوند، ولى در خود قدرت و استطاعت [سجده كردن] نيابند! (42)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : انصاريان، حسين جلد : 1 صفحه : 565