به نام خدا كه رحمتش بىاندازه است و مهربانىاش هميشگى (0) سوگند به خورشيد و گسترش روشنىاش (1) و به ماه هنگامى كه از پى آن برآيد (2) و به روزچون خورشيد را به خوبى آشكار كند (3) و به شب هنگامى كه خورشيد را فرو پوشد (4) و به آسمان و آنكه آن را بنا كرد (5) و به زمين و آنكه آن را گستراند (6) و به نفس و آنكه آن را درست و نيكو نمود، (7) پس بزهكارى و پرهيزكارىاش را به او الهام كرد. (8) بىترديد كسى كه نفس را [از آلودگى پاك كرد و] رشد داد، رستگار شد. (9) و كسى كه آن را [به آلودگىها و امور بازدارنده از رشد] بيالود [از رحمت حق] نوميد شد. (10) قوم ثمود به سبب سركشى و طغيانش [پيامبرشان را] تكذيب كرد، (11) زمانى كه بدبختترينشان بهپا خاست. (12) پس فرستاده خدا به آنان گفت: ناقه خدا و آبشخورش را [واگذاريد] (13) ولى به تكذيب او برخاستند و ناقه را پى كردند، و در نتيجه پروردگارشان به خاطر گناهشان عذاب سختى بر آنان فرو ريخت و همه قوم را با خاك يكسان و برابر ساخت؛ (14) و خدا از سرانجام آن كار [كه نابودى ستمكاران است] پروايى ندارد. (15) سوره ليل 92- مكّى 21 آيه به نام خدا كه رحمتش بىاندازه است و مهربانىاش هميشگى (0) سوگند به شب هنگامى كه فرو پوشد (1) و به روز هنگامى كه آشكار شود (2) و به آنكه نر و ماده آفريد؛ (3) همانا تلاشتان گوناگون و پراكنده است؛ (4) اما كسى كه [ثروتش را در راه خدا] انفاق كرد و پرهيزكارى پيشه ساخت (5) و وعده نيكوتر را [كه وعده خدا نسبت به پاداش انفاق و پرهيزكارى است] باور كرد؛ (6) پس به زودى او را براى راه آسانى [كه انجام همه اعمال نيك به توفيق خداست] آماده مىكنيم (7) و اما كسى كه [از انفاق ثروت] بخل ورزيد و خود را بىنياز نشان داد (8) و وعده نيكوتر را تكذيب كرد، (9) پس او را براى راه سخت و دشوارى [كه سلب هرگونه توفيق از اوست] آماده مىكنيم، (10) و هنگامى كه [به چاه هلاكت و گودال گور] سقوط كند ثروتش [چيزى از عذاب خدا] را از او دفع نمىكند. (11) بىترديد هدايت كردن بر عهده ماست. (12) و به يقين دنيا و آخرت در سيطره مالكيّت ماست. (13) پس شما را از آتشى كه زبانه مىكشد بيم مىدهم. (14)