نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 290
و نزديك بود كه تو را از اين سرزمين بركنند تا از آنجا آوارهات سازند. و خود پس از تو جز اندك زمانى نمىماندند. (76) سنت خدا درباره پيامبرانى كه پيش از تو فرستادهايم چنين است. و سنت ما را تغييرپذير نيابى. (77) از هنگام زوال خورشيد تا آن گاه كه تاريكى شب فرا مىرسد نماز را برپاى دار، و نيز نماز صبحگاه را. و نماز صبحگاه را همگان حاضر شوند. (78) پارهاى از شب را به نمازخواندن زنده بدار. اين نافله خاص تو است. باشد كه پروردگارت، تو را به مقامى پسنديده برساند. (79) بگو: اى پروردگار من، مرا به راستى و نيكويى داخل كن و به راستى و نيكويى بيرون بر، و مرا از جانب خود پيروزى و يارى عطا كن. (80) بگو: حق آمد و باطل نابود شد. حقا كه باطل نابودشدنى بود. (81) و اين قرآن را كه براى مؤمنان شفا و رحمت است، نازل مىكنيم، ولى كافران را جز زيان نيفزايد. (82) چون به انسان نعمت داديم اعراض كرد و خويشتن به يك سو كشيد، و چون گزندى به او رسيد نوميد گرديد. (83) بگو: هر كس به طريقه خويش عمل مىكند و پروردگار تو بهتر مىداند كه كدام يك به هدايت نزديكتر است. (84) تو را از روح مىپرسند. بگو: روح جزئى از فرمان پروردگار من است و شما را جز اندك دانشى ندادهاند. (85) اگر بخواهيم همه آنچه را كه بر تو وحى كردهايم، باز مىستانيم و تو براى خود در برابر ما مددكارى نمىيابى. (86)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 290