نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 291
مگر پروردگارت رحمت آورد كه انعام او در باره تو بسيار است. (87) بگو: اگر جن و انس گرد آيند تا همانند اين قرآن را بياورند نمىتوانند همانند آن را بياورند، هر چند كه يكديگر را يارى دهند. (88) ما در اين قرآن براى مردم هر مثَلى را گوناگون بيان كرديم، ولى بيشتر مردم جز ناسپاسى هيچ كارى نكردند. (89) گفتند: به تو ايمان نمىآوريم تا براى ما از زمين چشمهاى روان سازى، (90) يا تو را بستانى باشد از درختان خرما و انگور كه در خلالش نهرها جارى گردانى، (91) يا چنان كه گفتهاى آسمان را پاره پاره بر سر ما افكنى يا خدا و فرشتگان را پيش ما حاضر آورى، (92) يا تو را خانهاى از طلا باشد، يا به آسمان بالا روى. و ما به آسمان رفتنت را باور نكنيم تا براى ما كتابى كه از آن بخوانيم بياورى. بگو: پروردگار من منزه است. آيا جز اين است كه من انسانى هستم كه به رسالت آمدهام؟ (93) هيچ چيز مردم را از ايمان آوردن آن گاه كه هدايتشان مىكردند، باز نداشت مگر اينكه مىگفتند: آيا خدا انسانى را به رسالت مىفرستد؟ (94) بگو: اگر در روى زمين فرشتگان به آرامى راه مىرفتند، برايشان به پيامبرى فرشتهاى از آسمان نازل مىكرديم. (95) بگو خدا ميان من و شما شهادت را كافى است، زيرا او به بندگانش آگاه و بيناست. (96)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 291