نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 311
آيا آن كسى را كه به آيات ما كافر بود ديدى كه مىگفت: البته به من مال و فرزند داده خواهد شد. (77) آيا از غيب آگاهى داشت، يا از خداى رحمان پيمان گرفته بود؟ (78) نه چنين است. آنچه مىگويد خواهيم نوشت و البته بر عذابش خواهيم افزود. (79) آنچه را كه مىگويد از او مىستانيم تا تنها نزد ما بيايد. (80) و به غير از اللَّه خدايانى اختيار كردند تا سبب عزتشان گردند. (81) نه چنين است. به زودى عبادتشان را انكار كنند و به مخالفتشان برخيزند. (82) آيا نديدهاى كه ما شياطين را به سوى كافران فرستاديم تا آنها را برانگيزند؟ (83) پس تو بر آنان شتاب مكن كه ما روزهايشان را به دقت مىشماريم. (84) روزى كه پرهيزگاران را نزد خداى رحمان سواره گرد آوريم. (85) و مجرمان را تشنهكام به جهنم برانيم. (86) از شفاعت بىنصيبند، مگر آن كس كه با خداى رحمان پيمانى بسته باشد. (87) گفتند: خداى رحمان صاحب فرزندى است. (88) هر آينه سخنى زشت آوردهايد. (89) نزديك است كه از اين سخن آسمانها بشكافند و زمين شكافته شود و كوهها فروافتند و در هم ريزند، (90) زيرا براى خداى رحمان فرزندى قائل شدهاند. (91) خداى رحمان را سزاوار نيست كه صاحب فرزندى باشد. (92) هيچ چيز در آسمانها و زمين نيست مگر آنكه به بندگى سوى خداى رحمان بيايد. (93) او همه را حساب كرده و يك يك شمرده است. (94) و همگيشان در روز قيامت تنها نزد او مىآيند. (95)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 311