نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 347
اگر بر آنها رحمت مىآورديم و آزارى را كه بدان گرفتارند از آنها دور مىساختيم، باز هم هم چنان با سرسختى در طغيان خويش سرگشته مىماندند. (75) به عذاب گرفتارشان كرديم. پس در مقابل پروردگارشان نه فروتنى كردند و نه تضرع. (76) تا آن گاه كه درى از عذاب سخت بر رويشان گشوديم، چنان كه از همه جا نوميد گشتند. (77) و اوست آن خدايى كه برايتان گوش و چشم و دل بيافريد. چه اندك سپاس مىگزاريد. (78) اوست آن خدايى كه شما را در روى زمين پديد آورد و همه نزد او گرد آورده مىشويد. (79) و اوست آن خدايى كه زنده مىكند و مىميراند و آمدوشد شب و روز از آن اوست. چرا تعقل نمىكنيد؟ (80) نه، آنها نيز همان سخنان گفتند كه پيشينيان مىگفتند: (81) گفتند: آيا اگر ما بميريم و خاك و استخوان شويم باز هم زنده مىشويم؟ (82) به ما و پدرانمان نيز پيش از اين چنين وعدههايى داده شده بود. اينها چيزى جز افسانههاى پيشينيان نيست. (83) بگو: اگر مىدانيد، اين زمين و هر كه در آن است از آن كيست؟ (84) خواهند گفت: از آن خدا. بگو: آيا پند نمىگيريد؟ (85) بگو: كيست پروردگار آسمانهاى هفتگانه و پروردگار عرش بزرگ؟ (86) خواهند گفت: خدا. بگو: آيا پروا نمىكنيد؟ (87) بگو: اگر مىدانيد، ملكوت همه چيزها به دست كيست؟ كيست آن كه به همه كس پناه دهد و كسى را از او پناه نيست؟ (88) خواهند گفت: خدا. بگو: پس چرا فريب مىخوريد؟ (89)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 347