نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 348
نه، ما برايشان سخن راست فرستاديم و آنان دروغ مىگويند. (90) خدا هيچ فرزندى ندارد و هيچ خدايى با او نيست. اگر چنين مىبود، هر خدايى با آفريدگان خود به يك سو مىكشيد و بر يكديگر برترى مىجستند. خدا از آن گونه كه او را وصف مىكنند، منزه است. (91) داناى نهان و آشكارا، از هر چه شريك او مىسازند برتر است. (92) بگو: اى پروردگار من، كاش چيزى را كه به آنان وعده داده شده به من مىنماياندى. (93) پس اى پروردگار من، مرا در زمره ستمكاران قرار مده. (94) و ما اگر بخواهيم كه آنچه را به آنان وعده دادهايم، تو را بنمايانيم، مى توانيم. (95) سخن بد آنان را به هر نيكوترت مىآيد پاسخ گوى. ما به سخن آنان آگاهتر هستيم. (96) بگو: اى پروردگار من، از وسوسههاى شيطان به تو پناه مىآورم. (97) و به تو پناه مىآورم، اى پروردگار من، اگر نزد من حاضر آيند. (98) چون يكيشان را مرگ فرارسد، گويد: اى پروردگار من، مرا بازگردان. (99) شايد، كارهاى شايستهاى را كه ترك كرده بودم به جاى آورم. هرگز. اين سخنى است كه او مىگويد و پشت سرشان تا روز قيامت مانعى است كه بازگشت نتوانند. (100) چون در صور دميده شود، هيچ خويشاونديى ميانشان نماند و هيچ از حال يكديگر نپرسند. (101) آنان كه ترازويشان سنگين باشد، خود، رستگارانند. (102) و آنان كه ترازويشان سبك باشد، به خود زيان رسانيدهاند و در جهنم، جاويد ماندگانند. (103) آتش چهرههايشان را مىسوزاند و لبانشان آماس كرده و برگشته است. (104)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 348