نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 364
يا گمان كردهاى كه بيشترينشان مىشنوند و مىفهمند؟ اينان چون چارپايانى بيش نيستند، بلكه از چارپايان هم گمراهترند. (44) نديدهاى كه پروردگار تو چگونه سايه را مىكشد؟ اگر مىخواست در يك جا ساكنش مىگرداند. آن گاه آفتاب را بر او دليل گردانيديم. (45) سپس بر گرفتيمش، گرفتنى اندكاندك. (46) اوست كه شب را پوشش شما كرد و خواب را آرامشتان و روز را زمان برخاستنتان. (47) اوست كه پيشاپيش رحمت خود بادها را به مژدهدادن فرستادن. و از آسمان آبى پاك نازل كرديم، (48) تا سرزمين مرده را بدان زندگى بخشيم و چارپايان و مردم بسيارى را كه آفريدهايم بدان سيراب كنيم. (49) و تا به تفكر پردازند، باران را ميانشان تقسيم كرديم. ولى بيشتر مردم جز ناسپاسى نكردند. (50) اگر مىخواستيم، به هر قريهاى بيمدهندهاى مىفرستاديم. (51) از كافران اطاعت مكن، و به حكم خدا با آنها جهاد كن، جهادى بزرگ. (52) اوست كه دو دريا به هم بياميخت: يكى شيرين و گوارا و ديگرى شورابى سخت گزنده. و ميان آن دو مانعى و سدى استوار قرار داد. (53) اوست كه آدمى را از آب بيافريد و او را نسب و پيوند ساخت. و پروردگار تو به اين كارها تواناست. (54) سواى خداى يكتا چيزهايى را مىپرستند كه به آنها نه سود مىدهد و نه زيان. و كافر همواره پشتيبان مخالفان پروردگار خويش است. (55)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 364