نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 365
ما تو را نفرستاديم مگر براى آنكه مژده دهى و بترسانى. (56) بگو: من از شما هيچ مزدى نمىطلبم و اين رسالت بدان مىگزارم تا هر كه خواهد به سوى پروردگارش راهى بيابد. (57) و بر آن زندهاى كه نمىميرد توكل كن و به ستايش او تسبيح گوى و او خود براى آگاهى از گناهان بندگانش كافى است. (58) آن كه آسمانها و زمين و هر چه را در ميان آنهاست به شش روز بيافريد، آن گاه به عرش پرداخت. اوست خداى رحمان و در باره او از كسى بپرس كه آگاه باشد. (59) و چون به آنان گفته شد كه رحمان را سجده كنيد، گفتند: رحمان چيست؟ آيا بر هر كس كه تو فرمان مىدهى سجده كنيم؟ و بر نفرتشان افزوده شد. (60) بزرگ و بزرگوار است آن كسى كه در آسمان برجها بيافريد و در آنها چراغى و ماهى تابان پديد آورد. (61) و اوست كه شب و روز را براى كسانى كه مىخواهند عبرت گيرند يا شكرگزارى كنند از پى هم قرار داد. (62) بندگان خداى رحمان كسانى هستند كه در روى زمين به فروتنى راه مىروند. و چون جاهلان آنان را مخاطب سازند، به ملايمت سخن گويند. (63) و آنان كه شب را در سجده يا در قيام براى پروردگارشان به صبح مىآورند. (64) و آنان كه مىگويند: اى پروردگار ما، عذاب جهنم را از ما بگردان، زيرا عذاب جهنم عذابى است دايم، (65) جهنم بد قرارگاه و بد مكانى است. (66) و آنان كه چون هزينه مىكنند اسراف نمىكنند و خِسّت نمىورزند بلكه ميان اين دو، راه اعتدال را مىگيرند. (67)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 365