نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 371
و ذكر جميل مرا در دهان آيندگان انداز. (84) و مرا از وارثان بهشت پرنعمت قرار ده. (85) و پدرم را بيامرز كه از گمراهان است. (86) و در روز قيامت مرا رسوا مساز: (87) روزى كه نه مال سود مىدهد و نه فرزندان. (88) مگر آن كس كه با قلبى رسته از شرك به نزد خدا بيايد. (89) و بهشت را براى پرهيزگاران نزديك آرند. (90) و جهنم را در نظر كافران آشكار كنند. (91) به آنها گويند: چيزهايى كه سواى خداى يكتا مىپرستيديد، كجايند؟ (92) آيا ياريتان مىكنند، يا خود يارى مىجويند؟ (93) آنها و كافران را سرنگون در جهنم اندازند، (94) و همه سپاهيان ابليس را. (95) و در حالى كه در جهنم با يكديگر به نزاع پرداختهاند، مىگويند: (96) به خدا سوگند كه ما در گمراهى آشكار بوديم، (97) آن گاه كه شما را با پروردگار جهانيان برابر مىدانستيم. (98) و ما را جز مجرمان گمراه نساختند. (99) و اكنون ما را شفيعانى نيست. (100) و ما را دوست مهربانى نيست. (101) كاش بار ديگر به دنيا باز گرديم تا از مؤمنان گرديم. (102) در اين عبرتى است، و بيشترينشان ايمان نياوردند. (103) هر آينه پروردگار تو پيروزمند و مهربان است. (104) قوم نوح پيامبران را تكذيب كردند. (105) آن گاه كه برادرشان نوح به آنها گفت: آيا پروا نمىكنيد؟ (106) من براى شما پيامبرى امين هستم. (107) از خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد. (108) من از شما در برابر هدايت خود مزدى نمىطلبم. مزد من تنها بر عهده پروردگار جهانيان است. (109) پس، از خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد. (110) گفتند: آيا به تو ايمان بياوريم و حال آنكه فرومايگان پيرو تو هستند؟ (111)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 371