نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 372
گفت: دانش من به كارهايى كه مىكنند نمىرسد. (112) اگر مىفهميد، حسابشان تنها با پروردگار من است. (113) و من مؤمنان را طرد نمىكنم. (114) جز بيمدهندهاى آشكار نيستم. (115) گفتند: اى نوح، اگر بس نكنى، سنگسار مىشوى. (116) گفت: اى پروردگار من، قوم من مرا تكذيب مىكنند. (117) ميان من و آنها راهى برگشاى و مرا و مؤمنان همراه مرا رهايى بخش. (118) او و همراهانش را در آن كشتى انباشته، نجات داديم. (119) و باقى را غرقه كرديم. (120) هرآينه در اين عبرتى است، و بيشترينشان ايمان نياوردند. (121) هرآينه پروردگار تو پيروزمند و مهربان است. (122) قوم عاد پيامبران را تكذيب كردند. (123) آن گاه كه برادرشان هود گفت: آيا پروا نمىكنيد؟ (124) من براى شما پيامبرى امين هستم. (125) از خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد. (126) من از شما در برابر هدايت خود مزدى نمىطلبم. مزد من تنها بر عهده پروردگار جهانيان است. (127) آيا بر فراز هر بلندى به بيهودگى برجى برمىآوريد؟ (128) و بدين پندار كه همواره زندهايد كوشكهايى بنا مىكنيد؟ (129) و چون انتقام گيريد چون جباران انتقام مىگيريد؟ (130) پس، از خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد. (131) و بترسيد از آن خدايى كه آنچه را كه مىدانيد، به شما عطا كرده است. (132) و به شما چارپايان و فرزندان ارزانى داشته است، (133) و باغها و چشمهساران. (134) من از عذاب روزى بزرگ بر شما بيمناكم. (135) گفتند: براى ما يكسان است كه ما را اندرز دهى يا اندرز ندهى. (136)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 372