نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 416
تو را عبرت است آن گاه كه مجرمان را در نزد پروردگارشان سرافكنده بينى. گويند: اى پروردگار ما، ديديم و شنيديم. اكنون ما را بازگردان تا كارى شايسته كنيم، كه اينك به يقين رسيدهايم. (12) اگر مىخواستيم، هدايت هر كس را به او ارزانى مىداشتيم. ولى وعده من كه جهنم را از همه جنيان و آدميان پر مىكنم، حق است. (13) به كيفر آنكه ديدار چنين روزى را فراموش كرده بوديد، اكنون بچشيد. ما نيز شما را از ياد بردهايم. به سزاى كارهايى كه مىكردهايد عذاب جاويد را بچشيد. (14) تنها كسانى به آيات ما ايمان آوردهاند كه چون آيات ما را بشنوند به سجده بيفتند و پروردگارشان را به پاكى بستايند و سركشى نكنند. (15) از بستر خواب پهلو تهى مىكنند، پروردگارشان را با بيم و اميد مىخوانند و از آنچه به آنها دادهايم انفاق مىكنند. (16) و هيچ كس از آن مايه شادمانى خبر ندارد كه به پاداش كارهايى كه مىكرده برايش اندوخته شده است. (17) آيا آن كس كه ايمان آورده همانند كسى است كه عصيان مىورزد؟ نه، برابر نيستند. (18) اما آنان كه ايمان آوردهاند و كارهاى شايسته كردهاند، به پاداش اعمالى كه مىكردهاند منزلگاهى در باغهاى بهشت خواهند يافت. (19) و اما عصيانپيشگان، منزلگاهشان آتش است. هر گاه كه بخواهند از آن بيرون آيند، بار ديگر آنها را به درون آتش باز گردانند و بگويندشان: بچشيد عذاب آتشى را كه دروغش مىپنداشتيد. (20)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 416