نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 433
روزى كه همه را گردآورد، آن گاه ملائكه را گويد: آيا اينان بودند كه شما را مىپرستيدند؟ (40) مىگويند: تو منزهى. تويى ولىّ ما، نه آنها. اينان جنها را مىپرستيدند و بيشترين به آنها ايمان داشتند. (41) آن روز به يكديگر هيچ سود و زيانى نتوانيد رساند. و به ستمكاران گوييم: بچشيد عذاب آتشى را كه دروغش مىانگاشتيد. (42) چون آيات روشن ما بر آنان خوانده شد، گفتند: جز اين نيست كه اين مردى است كه مىخواهد شما را از آنچه پدرانتان مىپرستيدند بازدارد. و گفتند: اين جز دروغى به هم بافته، چيز ديگرى نيست. و كسانى كه به خدا كافر شده بودند، چون سخن حق بر آنها نازل شد گفتند: اين چيزى جز جادويى آشكار نيست. (43) پيش از اين، كتابى كه آن را بخوانند به آنها ندادهايم و پيش از تو بيمدهندهاى بر آنان نفرستادهايم. (44) و كسانى كه پيش از آنها بودند پيامبران را تكذيب كردند و اينان خود به ده يك آنچه به آنها داده بوديم نرسيدهاند، و با اين حال پيامبران مرا تكذيب كردند. پس عقوبت من چه سخت بود. (45) بگو: شما را به يك چيز اندرز مىدهم: دودو و يك يك براى خدا قيام كنيد. سپس بينديشيد، تا بدانيد كه در يار شما ديوانگيى نيست. اوست كه شما را از آمدن عذابى شديد مىترساند. (46) بگو: هر مزدى كه از شما طلبيدهام، از آن خودتان باد. مزد من تنها بر عهده خداست. اوست كه بر هر كارى ناظر است. (47) بگو: پروردگار من الهامبخش سخن حق است. داناى غيبهاست. (48)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 433