نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 468
و اى پروردگار ما، آنان را و هر كه صالح باشد از پدران و همسران و فرزندانشان به بهشتهاى جاويدانى كه به آنها وعده دادهاى داخل كن، كه تو پيروزمند و حكيمى. (8) آنان را از عقوبات حفظ كن، كه هر كه را در آن روز از عقوبات حفظ كنى بر او رحمت آوردهاى و آن كاميابى بزرگى است. (9) كافران را ندا مىدهند كه دشمنى خدا با شما از دشمنى شما با خودتان، آن گاه كه به ايمانتان فرا مىخواندند و راه كفر پيش مىگرفتيد، بزرگتر است. (10) مىگويند: اى پروردگار ما، ما را دو بار ميرانيدى و دو بار زنده ساختى و ما به گناهانمان اعتراف كردهايم. آيا بيرونشدن را راهى هست؟ (11) اين عذاب بدان سبب است كه چون خدا را به يكتايى مىخواندند شما انكار مىكرديد، و اگر براى او شريكى قرار مىدادند شما به آن شريك ايمان مىآورديد. پس، فرمان، فرمان خداى بلندمرتبه بزرگ است. (12) اوست آن كه آيات خويش را به شما نشان داد و برايتان از آسمان روزى فرستاد. تنها كسى پند مىگيرد كه روى به خدا آورد. (13) پس خدا را بخوانيد، در حالى كه تنها براى او در دين اخلاص مىورزيد، اگر چه كافران را ناخوش آيد. (14) فرابرنده درجات، صاحب عرش كه بر هر يك از بندگانش كه بخواهد به فرمان خود وحى مىفرستد تا مردم را از روز قيامت بترساند. (15) آن روز كه همگان آشكار شوند. هيچ چيز از آنها بر خدا پوشيده نماند. در آن روز فرمانروايى از آن كيست؟ از آن خداى يكتاى قهار. (16)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 468