نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 486
اين است آن چيزى كه خدا آن گروه از بندگانش را كه ايمان آوردهاند و كارهاى شايسته كردهاند، بدان مژده مىدهد. بگو: بر اين رسالت مزدى از شما، جز دوست داشتن خويشاوندان، نمىخواهم. و هر كه كار نيكى كند به نيكويىاش مىافزاييم، زيرا خدا آمرزنده و شكرپذير است. (23) يا مىگويند كه بر خدا دروغ مىبندد. اگر خدا بخواهد بر دل تو مهر مىنهد. و خدا به كلمات خود باطل را محو مىكند و حق را ثابت مىگرداند. او به هر چه در دلها مىگذرد داناست. (24) و اوست كه توبه بندگانش را مىپذيرد و از گناهان عفوشان مىكند و هر چه مىكنيد مىداند. (25) و دعاى كسانى را كه ايمان آوردهاند و كارهاى شايسته كردهاند اجابت مىكند، و از فضل خويش آنان را افزون مىدهد. و كافران را عذابى سخت است. (26) اگر خدا روزى بندگانش را افزون كند در زمين فساد مىكنند؛ ولى به اندازهاى كه بخواهد روزى مىفرستد. زيرا بر بندگان خود آگاه و بيناست. (27) و اوست آن خدايى كه بعد از نوميديشان باران مىفرستد و رحمت خود را به همه جا منتشر مىكند و اوست كارساز و ستودنى. (28) و از نشانههاى قدرت او آفرينش آسمانها و زمين و پراكندن جنبندگان در آن دوست. و هر گاه بخواهد، بر گردآوردنشان تواناست. (29) اگر شما را مصيبتى رسد، به خاطر كارهايى است كه كردهايد. و خدا بسيارى از گناهان را عفو مىكند. (30) شما نتوانيد در روى زمين از او بگريزيد و شما را جز او كارساز و ياورى نيست. (31)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 486