نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 497
و نيز بر خدا برترى مجوييد، كه من با حجتى روشن نزد شما آمدهام، (19) و اگر بخواهيد بر من سنگ بزنيد، من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه مىبرم، (20) و اگر به من ايمان نمىآوريد، از من كنار گيريد. (21) پس پروردگارش را خواند كه: اينان مردمى مجرمند. (22) بندگان مرا شبهنگام روانه كن تا از پى شما بيايند. (23) دريا را آرام پشت سر گذار، كه آن سپاه غرقشدگانند. (24) بعد از خود چه باغها و چشمهسارها بر جاى گذاشتند، (25) و كشتزارها و خانههاى نيكو، (26) و نعمتى كه در آن غرق شادمانى بودند. (27) بدينسان بودند و ما آن نعمتها را به مردمى ديگر واگذاشتيم. (28) نه آسمان بر آنها گريست و نه زمين و نه به آنها مهلت داده شد. (29) و ما بنى اسرائيل را از آن عذاب خواركننده رهانيديم: (30) از فرعون برترىجوى گزافكار، (31) و از روى علم بر اهل جهانشان برگزيديم. (32) و آياتى به آنها عطا كرديم كه در آن امتحانى آشكار بود. (33) هر آينه اينان مىگويند: (34) پايان كار جز همين مرگ نخستين نيست و ما ديگربار زنده نمىشويم؛ (35) و اگر راست مىگوييد، پدران ما را به جهان باز آوريد. (36) آيا اينان بهترند يا قوم تُبّع و كسانى كه پيش از آن قوم بودند؟ همه را هلاك كرديم كه مجرمان بودند. (37) ما اين آسمانها و زمين و آنچه را ميان آنهاست به بازيچه نيافريدهايم. (38) آنها را به حق آفريدهايم، ولى بيشترين نمىدانند. (39)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 497