نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 498
وعدهگاه همه در روز داورى، قيامت است. (40) روزى كه هيچ دوستى براى دوست خود سودمند نباشد و از سوى كسى يارى نشوند. (41) مگر كسى كه خدا بر او ببخشايد، زيرا اوست پيروزمند و مهربان. (42) هر آينه درخت زقّوم، (43) طعام گناهكاران است. (44) همانند مس گداخته در شكمها مىجوشد. (45) همانند جوشيدن آب جوشان. (46) بگيريدش و به سختى به ميان جهنمش بكشيد. (47) و بر سرش آب جوشان بريزيد تا شكنجه شود. (48) بچش، كه تو پيروزمند و بزرگوارى. (49) اين همان چيزى است كه در آن شك مىكرديد. (50) پرهيزگاران در جاى امنى هستند، (51) در باغها و چشمهسارها، (52) لباسهايى از سندس و استبرق مىپوشند و رو به روى هم مىنشينند. (53) همچنين حورالعين را به همسريشان درآوريم. (54) در ايمنى هر ميوهاى را كه بخواهند مىطلبند. (55) در آنجا طعم مرگ را نمىچشند، مگر همان مرگ نخستين. و آنها را خدا از عذاب جهنم نگه داشته است. (56) اين بخششى است از جانب پروردگارت، و اين پيروزى بزرگى است. (57) ما اداى سخن خويش بر زبان تو آسان كرديم، باشد كه پند گيرند، (58) تو منتظر باش كه ايشان نيز منتظرند. (59)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 498