نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 520
پيش از آنها چه مردمى را كه نيرومندتر بودند و در شهرها سير و جستجو مىكردند، به هلاكت آوردهايم. آيا راه گريزى هست؟ (36) در اين سخن براى صاحبدلان يا آنان كه با حضور گوش فرا مىدارند، اندرزى است. (37) ما آسمانها و زمين و آنچه را ميان آنهاست در شش روز آفريديم و هيچ خستگى بما نرسيد. (38) در برابر آنچه مىگويند، پايدارى كن. و در ستايش پروردگارت پيش از برآمدن آفتاب و پيش از غروب آن تسبيح گوى. (39) و نيز در پارهاى از شب و بعد از هر سجده او را تسبيح گوى. (40) و آن گاه كه منادى از مكانى نزديك ندا مىدهد گوش فرا دار. (41) روزى كه آن آواز سهمناك را به حق مىشنوند، آن روز، روز بيرونشدن از گور است. (42) ما زنده مىكنيم و مىميرانيم و بازگشت نزد ماست. (43) روزى كه زمين بشكافد و آنها به شتاب بيرون آيند. و اين گرد آورى براى ما آسان است. (44) ما به آنچه مىگويند داناتريم و تو به آنها زور نمىگويى. پس هر كه را از وعده عذاب من مىترسد به قرآن اندرز ده. (45) 51- سورة الذاريات به نام خداى بخشاينده مهربان سوگند به بادهايى كه خاك مىپراكنند. (1) سوگند به ابرهاى گرانبار. (2) سوگند به كشتيهايى كه به آسانى روانند، (3) و سوگند به فرشتگانى كه تقسيمكننده كارهايند. (4) كه آنچه شما را وعده مىدهند راست است، (5) و روز جزا آمدنى است. (6)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 520