نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 530
و به آنها بگوى كه آب ميانشان تقسيم شده. نوبت هر كه باشد او به سر آب مىرود. (28) يارشان را ندا دادند و او شمشير برگرفت و آن را پى كرد. (29) عذاب و بيمدادنهاى من چگونه بود؟ (30) ما بر آنها يك آواز سهمناك فرستاديم. پس همانند آن علفهاى خشك آغل گوسفند شدند. (31) و اين قرآن را آسان ادا كرديم تا از آن پند گيرند. آيا پندگيرندهاى هست؟ (32) قوم لوط بيمدهندگان را تكذيب كردند. (33) ما بر آنها بادى ريگبار فرستاديم، مگر بر خاندان لوط كه آنها را سحرگاه رهانيديم. (34) نعمتى بود از جانب ما و آنان را كه سپاس گويند چنين پاداش دهيم. (35) از انتقام سخت ما ترسانيدشان ولى با بيمدهندگان به جدال برخاستند. (36) از مهمان او كارى زشت خواستند. ما نيز چشمانشان را كور گردانيديم. پس بچشيد عذاب و بيمدادنهاى مرا. (37) هر آينه بامدادان عذابى پايدار به سر وقتشان آمد. (38) پس عذاب من و بيمدادنهاى مرا بچشيد. (39) و اين قرآن را آسان ادا كرديم تا از آن پند گيرند. آيا پندگيرندهاى هست؟ (40) بيمدهندگان نزد خاندان فرعون آمدند. (41) همه آيات ما را تكذيب كردند. ما نيز آنها را فرو گرفتيم چون فروگرفتن پيروزمندى مقتدر. (42) آيا كافران شما از ايشان نيرومندترند يا در كتابها آمده است كه در امان هستيد؟ (43) يا مىگويند كه ما همگى به انتقام برمىخيزيم؟ (44) زودا كه آن جمع منهزم شود و پشت كرده بازگردند. (45) بلكه وعدهگاه آنها قيامت است و قيامت بلاخيزتر و تلختر است. (46) مجرمان در گمراهى و جنونند. (47) روزى كه آنها را، به صورت، در جهنم كشند كه: بچشيد عذاب سَقر را. (48) ما هر چيز را به اندازه آفريدهايم. (49)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 530