نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 569
يكديگر را برابر چشمشان آرند. گناهكار دوست دارد كه خويشتن را بازخرد به فرزندانش، (11) و زنش و برادرش، (12) و عشيرهاش كه او را مكان داده است، (13) و همه آنها كه در روى زمينند، و نجات يابد. (14) هرگز نه، كه آن شعله آتش است، (15) پوست سر را مىكند، (16) هر كه را كه به حق پشت كرد و از فرمان سرپيچيد به خود مىخواند، (17) و آن را كه گرد مىآورد و مىاندوخت. (18) هر آينه آدمى را حريص و ناشكيبا آفريدهاند. (19) چون شرى بدو رسد بيقرارى كند. (20) و چون مالى به دستش افتد بخل مىورزد. (21) مگر نماز گزارندگان: (22) آنان كه به نماز مداومت مىورزند، (23) و آنان كه در اموالشان حقى است معين، (24) براى گدا و محروم. (25) و كسانى كه روز قيامت را تصديق مىكنند، (26) و كسانى كه از عذاب پروردگارشان ترسانند، (27) كه از عذاب پروردگارشان در امان نتوانند بود، (28) و كسانى كه شرمگاه خويش نگه مىدارند، (29) مگر براى همسرانشان يا كنيزانشان، كه در اين حال ملامتى بر آنها نيست. (30) و آنان كه جز اين را بطلبند، متجاوزان هستند. (31) و كسانى كه امانتها و عهدهاى خود را رعايت مىكنند، (32) و كسانى كه شهادت خويش به حق ادا مىكنند، (33) و كسانى كه بر نمازهاشان مواظبت دارند، (34) اينان در بهشت، گرامى هستند. (35) پس چيست كه كافران به سوى تو مىشتابند؟ (36) دستهدسته از جانب چپ و از جانب راست. (37) آيا هر يك از ايشان طمع مىورزد كه به بهشت پرنعمت داخل شود؟ (38) هرگز نه، آنها خود مىدانند كه از چه چيز آنها را آفريدهايم. (39)
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : آيتى، عبد المحمد جلد : 1 صفحه : 569