8/ 75- 71 71. و اگر خواهند كژئ كردن با تو و ناراستى به قطع رحم و نقض عهد عجب مدار پس هراينه ناراستى كردند خداى را از پيش، پس توانايى داد و دست داد از بر ايشان در روز بدر. و خداى داناست درستكار. 72. بدرستى كه آنانى گرويدند و خان و مان گذاشتند و كوشش كردند به خواستههاى خويش و تنهاى خويش در راه خداى، و آنانى كه پناه دادند و جاى يعنى اهل مدينه و يارى كردند، اينان برخى از ايشان دوستان و نگاهداران و ميراث بران برخىاند. و آنانى كه گرويدند و [نه] خان و مان گذاشتند، نيست مر شما را از دوستى ميراث و نگاه داشت ايشان از هيچ چيزى تا كه خان و مان گذارند و اگر يارى خواهند از شما در اين كيش مسلمانى پس بر شماست يارى دادن ايشان را مگر بر گروهى كه هستند در ميان شما و در ميان ايشان پيمانى يعنى بنى كنانه. و خداى به آنچه همىكنيد بيناست. 73. و آنانى كه نگرويدند برخى ازيشان دوستان برخىاند. اگر نكنيد آن نصرت را باشد آشوبى شرك در روى زمين مسلمانان چون درمانند برگردند و تباهئ بزرگ. 74. و آنانى كه گرويدند و خانمان گذاشتند و كوشش كردند در راه خداى و آنانى كه پناه دادند و جاى و يارى كردند، اينان ايشان گروندگان [230] راست و درست يعنى ايمان خويش تحقيق كردند به مهاجرت و مجاهدت. مر ايشان راست آمرزشى و روزى بزرگوار چنانكه خواهند در بهشت. 75. و آنانى كه گرويدند از پس مهاجرت و خان و مان گذاشتند و كوشش كردند با شما در راه خداى پس اينان از شمااند و خداوندان خويشيها برخى ايشان سزاوارترند در ميراث به برخى ديگر در حكم نبشته خداى. بدرستى كه خداى به هر چيزى دانا. توبه، مدنى، 129 آيه 9/ 2- 1 1. اين سوره نامه بيزارى است از خداى و از پيغامبر او به سوى آنانى كه پيمان كرديد با ايشان از آن انبازگويان با خداى. 2. پس بگوى يا محمد ايشان را كه برويد در زمين چهارى ماهها و بدانيد كه بحقيقت شما نه بيچاره يا بندگان خداييد نه بيچاره يا بندگانايد خداى را و بدانيد كه بحقيقت خداى خوار و رسوا كننده است ناگروندگان را است درين جهان به قتل و در آن جهان به دوزخ.