13/ 41- 34 34. مر ايشان راست عذابى در زندگانى نزديكتر و هراينه عذاب آن جهان سختر و نيست مر ايشان را از خداى از نگهدارى. 35. صفت بهشت آن كه نويد داده شد پرهيزكاران، همىرود از زير آن جويها، بر آن هميشه است و سايه آن. آنت سر انجام آنانى كه پرهيز كردند و سر انجام ناگروندگان آتش. 36. و آنانى كه داديم ايشان را نامه، شادى همىكنند به آنچه فرو آورده شد به تو و از گروهان آنى كه انكار مىكند برخى آن را، بگوى هراينه فرموده شدم كه بپرستم خداى را و انباز نيارم به او، به او خوانم و به او بازگشتم. 37. و همچنانت فرو آورديم آن را داورى تازى، و اگر پىروى كنى آرزوهاى ايشان را پس آنكه آمد ترا از دانش، نيست ترا از خداى از [318] دوستى و نه نگهبانى. 38. و هراينه فرستاديم فرستادگانى از پيشت و كرديم مر ايشان را جفتانى و فرزندانى و نبود مر پيغامبرى را كه بيايد به نشانى مگر به فرمان خداى، مر هر هنگام زده را نوشته. 39. بسترد خداى آنچه خواهد و بر جاى بدارد، و نزد اوست اصل نامه نوشته. 40. و اگر نماييم هراينه ترا برخى آنى كه وعده همىكنيم ايشان را يا سپرى كنيم هراينه ترا، پس بدرستى كه بر تست رسانيدن و بر ماست شمار كردن. 41. ا و نديدند كه ما آييم زمين را، مىكاهيم آن را از كنارههاى آن؟ و خداى فرمايد نه از پى درآينده مر فرمان او را و او زود شمار است.