14/ 12- 6 6. و چون كه گفت موسى [320] مر گروه ...: ياد كنيد نيكوداشت خداى را بر شما چون كه رهانيد شما را از كسان فرعون، مىرسانيدند شما را بدئ عذاب را و گلو همىبريدند پسران شما را و زنده همىگذارند زنان شما را و در آنتان آزمايشى از پروردگارتان بزرگ. 7. و چون كه آگاهانيد پروردگار شما، اگر سپاس دارى كنيد هراينه بيفزايم شما را و اگر ناسپاسى كنيد بدرستى كه عقوبت من هراينه سخت است. 8. و گفت موسى: اگر ناسپاسى كنيد شما و آنى كه در زمين همه، پس بدرستى كه خداى هراينه بىنياز است ستوده. 9. ا نيامد شما را آگاهى آنانى كه از پيشتان گروه نوح و گروه هود و گروه صالح و آنانى كه از پس ايشان؟ نداند ايشان را مگر خداى. آمد ايشان را فرستادگان ايشان به روشنان پس بازگرداندند دستهاى خويش را در دهنهاى خويش و گفتند كه: ما نگرويديم به آنچه فرستاده شديد به آن و ما هراينه در گمانىايم از آنچه همىخوانيد ما را به آن در گمان آرنده. 10. گفت پيغمبران ايشان: ا در خداست گمانى آفريدگار آسمانها و زمين، همىخواند شما را [321] تا آمرزد شما را از گناهان شما و سپس دارد شما را تا هنگام زدى نام برده؟ گفتند: نيستيد شما مگر آدمئ همچو ما، همىخواهيد كه بگردانيد ما را از آنچه بود مىپرستيد پدران ما پس بيايند به حجّتى پيدا. 11. گفت مر ايشان را فرستادگان ايشان: نيستيم ما مگر آدمئ مانند شما و ليكن خداى سپاس مىنهد بر آنى كه خواهد از بندگان خويش. و نبود ما را كه آييم شما را به حجّتى مگر به فرمان خداى و بر خداى پس كار بازگذاردا گروندگان. 12. و چه ما را كه كار بازنگذاريم بر خداى و هراينه نمود ما را راههاى ما را؟ و هراينه شكيبايى كنيم بر آنچه آزار كرديد ما را و بر خداى پس كار بازگذاردا كار بازگذارندگان.