ترجمه قرآن - دهم هجرى - ترجمه لفظى - متون كهن

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : دهم هجرى - ترجمه لفظى - متون كهن جلد : 1 صفحه : 221

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌
15/ 18- 1
1. منم خداى مى‌بينم. آنت نشانهاى نوشته و نبئ پيدا.
2. بسا كه دوست دارد آنانى كه نگرويدند كه بودندى فرمان برادران.
3. گذار ايشان را تا خورند و برخوردارى گيرند و ناپروا كند ايشان را بيوس زندگانى پس زود دانند.
4. و نيست نكرديم از دهى مگر و مر آن را نوشته دانسته.
5. پيشى نگيرد از گروهى زمان زد خويش و نه سپس مانند.
6. و گفتند: اى آنى كه فرو آورده برو ياد كرد! بدرستى كه تو هراينه ديوانه.
7. چرا نمى‌آرى فرشتگان را اگر هستى از راست‌گويان؟
8. فرو نمى‌آيد فرشتگان مگر به سزا و درست و نباشند آنگاه زمان دادگان. [328]
9. بدرستى كه ما، ما فرو آورديم ياد كرد را و بدرستى كه ما مر آن را هراينه نگاه دارندگانيم.
10. و هراينه هراينه فرستاديم از پيشت در گروهان پيشينگان.
11. و نمى‌آيد ايشان را از فرستاده مگر كه بودند به آن فسوس همى‌داشتندى.
12. همچنانت در مى‌آريم آن را در دلهاى گنه‌كاران.
13. تا نگروند به آن و هراينه گذشت آيين پيشينگان.
14. و اگر بگشاديمى بر ايشان درى از آسمان پس گشتندى در آن كه بر شدندى.
15. هراينه گفتندى كه: بسته شد چشمهاى ما نه كه ما گروهى جادويى كرده‌گان.
16. و هراينه كرديم در آسمان برجهاى دوازده‌گانه آفتاب و بيست و هشت منزل ماه و آراستيم آن را براى نگرندگان.
17. و نگاه داشتيم آن را از هر ديوى رانده.
18. مگر آنى كه دزديد شنيدن را پس از پى در آمد او را آتش پاره پيدا.

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : دهم هجرى - ترجمه لفظى - متون كهن جلد : 1 صفحه : 221

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست