16/ 45- 36 36. و هراينه فرستاديم در هر گروهى فرستاده كه پرستيد خداى را و بيكسو شويد از هر چه پرستند بجز خداى، پس از ايشان است آنى كه راه نمود خداى و از ايشان است آنى كه سزا گشت برو گمراهى. پس برويد در زمين پس بنگريد كه چگونه بود سر انجام به دروغ دارندگان. 37. اگر آزورى كنى بر راه نمودن ايشان پس بدرستى كه خداى راه ننمايد آنى را كه [339] گمراه كند و نيست مر ايشان را از يارىگران. 38. و سوگند ياد كردند به خداى كوشش سوگندان خويش، برنيانگيزد خداى آنى را كه ميرد. آرى، وعده برو راست و ليكن بيشتر مردمان نمىدانند. 39. تا پديد و روشن كند مر ايشان را آنى را كه نمىسازند در آن و تا داند آنانى كه نگرويدند كه ايشان بودند دروغگويان. 40. هراينه گفتار ما مر چيزى را چون كه خواستيم آن را كه گوييم مر آن را باش، پس باشد. 41. و آنانى كه خانمان بدرود كردند در خداى از پس آنچه ستم كرده شدند، هراينه سازيم و فرو آريم ايشان را در اين جهان نيكو. و هراينه مزد آن جهان بزرگتر است اگر بودندى كه دانندى. 42. آنانى كه شكيبايى كردند و بر پروردگار خويش كار باز مىگذارند. 43. و نفرستاديم از پيشت مگر مردانى پيغام كرده مىشود به ايشان پس بپرسيد از كسان ياد كرد، اگر هستيد كه نمىدانيد. 44. به روشنان و نوشتهها و فرو آورديم به تو ياد كرد را تا پديد و روشن كنى براى مردمان آنچه فرو آورده شد به ايشان و تا مگر ايشان درانديشند. 45. ا پس بىترس شد آنانى كه سگاليدند بديها كه فرو برد خداى ايشان را به زمين يا آيد ايشان را [340] عذاب از آنجا كه آگاهى ندارند؟