16/ 59- 46 46. يا گيرد ايشان را در گرديدن ايشان پس نيستند ايشان هرگز درمانده كنندگان. 47. يا گيرد ايشان را بر كم و كاستى، پس بدرستى كه پروردگار شما هراينه مهربانى است بسيار بخش. 48. ا و نديدند به آنچه آفريد خداى از چيزى؟ همىگردد سايههاى آن از راست و چپها سجدهكنان مر خداى را و ايشان خوارانند. 49. و مر خدا را سجده همىكند آنچه در آسمانها و آنچه در زمين از جنبنده و فرشتگان و ايشان بزرگ منشى نكنند. 50. همىترسند از پروردگار خويش از زبر ايشان و همىكنند آنچه فرموده مىشوند. 51. و گفت خداى: فرا مگيريد دو خداى دو! هراينه او خدايى است يكى، پس از من پس بترسيد از من. 52. و مرو راست آنچه در آسمانها و زمين و مرو راست كيش پيوسته، ا پس جز خداى همىترسيد؟ 53. و آنچه به شما از نيكوداشت، پس از خداى، باز پس چون كه بسايد شما را سختى، پس به او زارى همىكنيد. 54. بازپس چون بازبرد سختى را از شما، ناگاه گروهى از شما به پروردگار خويش انباز همىآرند. 55. تا ناسپاسى كنند [341] به آنچه داديم ايشان را پس برخوردار شويد پس زودا كه دانيد. 56. و مىكنند مر آن را كه نمىدانند بهره از آنچه روزى كرديم ايشان را. سوگند به خداى كه پرسيده شويد از آنچه بوديد كه فرا مىبافتيد. 57. و مىكنند مر خداى را دختران، پاكئ او و مر ايشان راست آنچه آرزو كنند. 58. و چون كه مژده داده شود يكى ايشان به مادينه، گردد روى او سياه و او پر خشم. 59. پنهان شود از گروه از بدئ آنچه مژده داده شود به آن، ا بدارد آن را بر خوارى يا پنهان كندش در خاك؟ آگاه باش! بدا آنچه حكم مىكنند.