2/ 243- 236 236. نه گناهى بر شما اگر رها كنيد زنان را هنوز نبسوديد ايشان را يا بريديد براى ايشان بريده و برخوردارى دهيد ايشان را بر فراخ دست اندازه آن و بر تنگ دست اندازه آن برخوردارئ به نيكى سزا بر نيكوكاران. 237. و اگر رها كنيد ايشان را از پيش كه بساييد ايشان را و بدرستى كه بريديد براى ايشان بريده پس نيم آنچه بريديد مگر كه گذارند يا گذارد آن كه به دست او بند زناشوهرى و كه گذاريد نزديكتر مر پرهيزكارى را و فراموش مكنيد نيكوكارى را ميان شما بدرستى كه خداى به آنچه مىكنيد بينا. 238. نگاهبانى كنيد بر نمازها و نماز ميانگى و بايستيد مر خداى را فرمان برداران. 239. پس اگر ترسيد پس پيادگان يا سواران پس چون بىترس شويد پس ياد كنيد خداى چنانكه آموخت شما را آنچه نبوديد كه دانيد. 240. و آنانى كه جان ستانده شوند از شما و گذارند جفتهاى را پس بريشان است اندرزى پنج عمل پس اندرز كنند اندرز كردنى مر جفتهاى خويش را برخوردارئ تا سال، نه بيرون كردنى پس اگر بيرون شوند پس نه گناهى بر شما در آنچه كردند [47] در تنهاى خويش از نيكى و خداى بىهمتاست درستكار و راست داور. 241. و مر رها كرده شدگان را برخوردارئ به نيكى سزا بر پرهيزكاران. 242. همچنانت پيدا كند خداى براى شما نشانهاى خود تا مگر شما دانيد. 243. ا نديدى به آنانى كه بيرون آمدند از سراهاى خويش و ايشان هزاران ترس مرگ را پس گفت مر ايشان را خداى ميريد باز پس زنده كرد ايشان را بدرستى كه خداى هراينه خداوند افزونى بر مردمان و لكن بيشتر مردمان سپاسدارى نمىكنند.