2/ 248- 244 244. و كشش كنيد در راه خداى و دانيد كه خداى شنوا دانا. 245. كيست آنى كه وام دهد خداى را وامى نيكو پس افزونى كند آن را براى او افزونيها بسيار و خداى تنگ فرا گيرد و فراخ فرا گيرد و به او بازگردانيده شويد. 246. ا نديدى به گروه از پسران يعقوب از پس موسى چون گفتند مر پيغامبرى را ايشان را برانگيز براى ما پادشاهى كشش كنيم در راه خداى گفت: ا شايد اگر نوشته شود بر شما كشش كه كشش نكنيد. گفتند: و چه ما را كه كشش نكنيم در راه خداى و بدرستى كه بيرون آورده شديم از سراهاى خويش و پسران خويش. پس چون [48] نوشته شد بر ايشان كشش، برگشتند مگر اندكى ازيشان و خداى داناست به ستم كاران. 247. و گفت مر ايشان را پيغمبر ايشان بدرستى كه خداى برانگيخت براى شما طالوت را پادشاه گفتند چگونه باشد مرو را پادشاهى بر ما و ما سزاوارتر به پادشاهى ازو و داده نشد فراخى از خواسته گفت: بدرستى كه خداى برگزيد او را بر شما و افزود او را فراخى در دانش و تن و خداى دهد پادشاهئ خويش را آنى را كه خواهد و خداى فراخ عطاست دانا. 248. و گفت مر ايشان را پيغامبر ايشان كه نشان پادشاهئ او طالوت كه آيد شما را صندوق در آن آرامى از پروردگار شما و مانده از آنچه گذاشت پىروان موسى و پىروان هارون كه بردارد آن را فرشتگان بدرستى كه در آنت هراينه نشانى شما را اگر باشيد گروندگان.