28/ 88- 84 84. هر كه آمد آرد به نيكويى، پس مرو راست بهتر از آن و هر كه آيد آرد به بدى را پس پاداشت داده نشود آنانى كه كردند بديها را مگر آنچه بودند كه مىكردند. 85. بدرستى كه آنى كه فرو فرستاد وحى كرد اى قدّر بر تو قرآن را اين نبى، هراينه بازگرداننده تست به سوى جاى بازگشت يعنى به مكّه و گويند به مرگ و گويند به بهشت. بگو، پروردگار من داناتر است به حال آن كسى كه آمد آورد به راه راست و آن كسى كه او در گمراهى است آشكار. 86. و نبودى تو اى محمّد كه اميد دارى كه فرستاده شود به تو اين نامه يعنى قرآن مگر بخشايشى از پروردگار تو، پس مباش تو هراينه اكنون هم پشت و يار مر ناگروندگان را. 87. و باز ندارند ترا از نشانهاى حجتهاى خداى پس از آن هنگامى كه فرو فرستاده شد به سوى تو، و بخوان خلق را به خداى خويش و مباش هراينه از جمله انبازگويان. 88. و مه خوان با خداى خدايى ديگر، نه هيچ خدايى مگر او، همه چيز نيست شدنى است مگر هستى او. مرو راست داور و فرمان [505] و به سوى او بازگردانده شويد. عنكبوت، مكّى، 69 آيه بسم اللّه الرّحمن الرّحيم 29/ 6- 1 1. انا اللّه اعلم من خدايم مىدانم. 2. ا پنداشت اين مردمان كه همىنالند از رنج مشركان كه گذاشته شوند به اينكه گويند گرويديم يعنى بدين مقدار كه گويند آمنّا و ايشان آزموده نشوند به بلا و معصيت و جهاد. 3. و هراينه هراينه آزمايش كرديم آنانى را كه از پيش ايشان، پس هراينه بداند خداى پس بيند معلوم خويش را موجود گشته آنانى را كه راست گفتند در ايمان و هراينه داند بر صفت وجود دروغگويان. 4. يا پنداشت آنانى كه همىكنند بديها را كه پيشى گيرند ما را و از ما بگذرند و نتوانيم ايشان را دريافتن، بدا آنچه داورى مىكنند. 5. هر كه باشد كه اميد دارد ديدار خداى را، پس بدرستى كه هنگام نام زد خداى به ثواب و عقاب هراينه آينده است و او شنواست به اقوال شما داناست به افعال شما. 6. و هر كه كوشد يا با دشمن يا هوا، پس هراينه همىكوشد از براى تن خويش كه ثواب و منفعت آن او را باشد، بدرستى كه خداى هراينه بىنياز است از جهانيان.