29/ 16- 7 7. و آنانى كه گرويدند و كردند كردارهاى نيك، هراينه بپوشانيم از ايشان بديهاى ايشان را و هراينه پاداشت دهيم ايشان را نيكوترين آنچه بودند كه همىكردند. 8. و اندرز كرديم مردم را به پدر و مادر او نيكويى و اگر كوشند آن دو ترا با تو تا انباز آرى به من آنچه را كه نيست مر ترا [506] به آن دانشى يعنى دانى كه مرا شريك نيست، پس فرمان مبر ايشان را. به سوى من است بازگشت شما پس بياگاهانم شما را به آنچه بوديد كه همىكرديد. 9. و آنانى كه گرويدند و كردند كارهاى نيك، هراينه در آريم ايشان را در ميان نيكان و شايستگان. 10. و از مردمان است آن كس كه گويد گرويديم به خداى، پس چون رنجانده شود در راه خداى گرداند نهد و شمارد آزمايش عذاب و رنج مردمان را همچو عذاب خداى، و هراينه اگر آيد يارى از پروردگار تو هراينه گويد مرتدّان بدرستى كه ما بوديم با شما. ا و نيست خداى داناتر به آنچه در سينههاى دلها جهانيان. 11. و هراينه داند خداى آنانى را كه گرويدند و باور داشتند حق را و هراينه بداند دورويان را در دين. 12. و گفت آنانى كه نگرويدند مر آنانى را كه گرويدند: پىروى كنيد راه ما را و [تا] برداريم گناهان شما را، و نيستند ايشان هرگز بردارندگان از گناهان ايشان هيچ چيزى. بدرستى كه ايشان هراينه دروغگويانند. 13. و هراينه برگيرند بردارند ايشان گرانيهاى بارهاى خويش را و گرانيهاى بارها را كه با گرانيهاى خويش و هراينه پرسيده شوند روز رستخيز از آنچه بودند كه فرا مىبافتند و همىساختند از دروغ و شبهه. 14. و هراينه هراينه فرستاديم نوح را به سوى گروه او، پس درنگ كرد در ميان ايشان هزار سال مگر پنجاه سال، پس گرفت ايشان را [507] طوفان غلبه آب و ايشان ستمكارانند. 15. پس برهانيديم او را و ياران باشندگان كشتى را و گردانيديم آن كشتى را نشانى و عبرتى و اعجوبه مر جهانيان را. 16. و ياد كن ابراهيم را، چون گفت مر گروه خويش را: كه پرستيد خداى را و بپرهيزيد از عذاب او، آنتان بهتر است مر شما را اگر هستيد كه مىدانيد.