2/ 275- 270 270. و آنچه هزينه كنيد از هزينه يا پيمان كنيد از پيمانى پس بدرستى كه خداى داند آن را و نيست مر ستمكاران را از يارى گران. 271. اگر آشكارا كنيد دادنيها را پس نيك آن و اگر پنهان كنيد آن را و دهيد آن را درويشان را پس آن بهتر مر شما را و پوشيم پوشد او از شما از بديهاى شما و خداى به آنچه مىكنيد آگاه است. 272. نيست بر تو راه نمودن ايشان و لكن خداى راه نمايد آنى را كه خواهد و آنچه هزينه كنيد از خواسته پس مر تنهاى شما را و نه هزينه كنيد مگر جستن خشنودئ خداى و آنچه هزينه كنيد از خواسته بىكم و كاست داده شود به شما و شما [55] ستم كرده نشويد. 273. مر درويشانى را آنانى كه بازداشته شدند در راه خداى نتوانند رفتنى در زمين پندارد ايشان را نادان توانگران از نهفتگى، شناسى ايشان را به نشان روى ايشان نخواهند از مردمان ستيهيدنى و آنچه هزينه كنيد از خواسته پس بدرستى كه خداى به آن دانا. 274. آنانى كه هزينه كنند خواستههاى خويش را به شب و روز نهان و آشكارا پس مر ايشان را مزد ايشان نزد پروردگار ايشان و نه ترسى بر ايشان و نه ايشان اندوهگن شوند. 275. آنانى كه مىخورند افزونى را بر نخيزند مگر همچنان كه برخيزد آن كه فرو گيرد او را ديو از بسودن آنت به كه ايشان گفتند اين است و جز اين نيست فروخت همچو رباست و حلال كرد خداى فروخت را و حرام و بسته كرد افزونى را پس هر كه آيد او را پندى از پروردگارش پس باز ايستاد پس مرو را آنچه گذشت و كار او با خداى و هر كه بازگردد پس اينان خداوندان آتش ايشان در آن جاويدان.