44/ 59- 54 54. همچنانت و جفت گردانيديم ايشان را به سياه چشمان [634] فراخ چشمان. 55. همىخواهند در آن بهشت به هر ميوه بىترسان. 56. نمىچشند در آن مرگ را مگر آن يكبار مردن نخستين و نگاه داشت خداى ايشان را از عذاب دوزخ. 57. افزونى و نيكويى از پروردگارت آنت او فيروزى است بزرگ. 58. پس هراينه آسان كرد آن را به زفانت تا مگر ايشان پند گيرند. 59. پس چشم مىدار نصرتت را از آن كه بدرستى كه ايشان چشم دارندگانند هلاكت را. جاثيه، مكّى، 37 آيه بسم اللّه الرّحمن الرّحيم 45/ 8- 1 1. سوگند به حلم خداى و ملك خداى اى حمّ ما هو كاين الى يوم القيمة. 2. فرو آوردن اين نامه سوره يا قرآن از خداست بىهمتا درستكار و درست گفتار. 3. بدرستى كه در اين آسمانها و در اين زمين است هراينه نشانها مر گروندگان را. 4. و در آفرينش شماست و در آنچه مىپراكند خداى در زمين از جنبنده، نشانها مر گروهى را كه بىگمان مىشوند. 5. و درين آمد شد شب و روز است و در آنچه فرود آورد خداى از آسمان از ميغ از روزى يعنى باران، پس زنده كرد به آن زمين را پس مرگ آن از پژمردهگى و خشكى و در اين گردانيدن بادها، نشانهاى مر گروهى را كه دريابند. 6. آنت سخنان آيتهاى خداى بر مىخوانيم آن را بر تو به سزا و درست پس به كدام [635] سخن پس از كتاب خداى و آيتهاى او گروند خواهيد گرويد چون به اين نمىگرويد. 7. واى واويلا و عذاب سخت مر هر دروغ گويى بزهمندى. 8. كه شنود او آيتهاى خداى را كه خوانده مىشود برو، پس مىايستد بر كفر و مىستيهد بر آن گردنكش گويى همانا كه نشنيد آن را پس مژده ده بياگاهان او را به عذاب دردناك.