55/ 78- 76 76. تكيه زنندگان بر بالشتها سبزان و بستران گران مايه نيكويان. 77. پس به كدام نيكوييهاى نعمتهاى پروردگار خويش به دروغ همىداريد اى آدمى و پرى. 78. بلندا بسيار خيرا نام پروردگارت خداوند بزرگوارى و بزرگوارى كردن. واقعه، مكّى، 96 آيه بسم اللّه الرّحمن الرّحيم 56/ 26- 1 1. چون بيفتد فرود آيد آن افتادنى فرود آينده. 2. نيست مر افتادن آن را دروغى گوى دارنده. 3. آن قيامت پست كننده است بدبختان را، بلند بردارنده نيك بختان را. 4. چون [681] جنبانيده شود اين زمين جنبانيده شدنى. 5. و خرد مر [د] و كوفته و ريزيده كرده شود اين كوهها خرد مرد كردنى. 6. پس گردد اين كوهها گردى پراكنده. 7. و بوده باشيد در آن روز گروهانى سهگانه. 8. پس خداوندان نامه سوى دست راست يمن و سعادت چيست خداوندان نامه سوى دست راست يمن و سعادت؟ 9. و خداوندان نامه سوى دست چپ، شوم و شقاوت چيست خداوندان نامه سوى دست چپ شوم و شقاوت؟ 10. و پيشى گيرندگان به ايمان، به جهاد، به هجرت، به طاعت پيشى گيرندگاناند. 11. اينان نزديك گرداندگاناند. 12. ايشان باشند در بهشتهاى با ناز [1] و نعمت. 13. گروهى از پيشينيان از وقت آدم. 14. و اندكى از پسينيان از امّت محمّد. 15. بر تختهاى بافته شده به درّ و يواقيت و زر. 16. تكيهكنندگان بر آن تختها روى با روى كنندگان. 17. مىگردد به خدمت بر ايشان كودكانى پسرانى گوشوارداران در گوش جاويد ماندگان بر شكل كودكى. 18. به كوزههاى مدوّر بىگوشه و آب دستانها از زر و جامهاى از شراب روان. 19. با دردسر نشوند پراكنده نشوند از آن مجلس از آن كاسه و مست و بىخرد نشوند و نبرسد شراب ايشان. 20. و ميوه گوناگون از آن چه گزينند. 21. و گوشت مرغى از آن چه آرزو كنند. 22. و سياه چشمان فراخ چشمان. 23. همچو مانندان مرواريد نگاه داشته شده در صدف. 24. براى پاداشت به سبب آنچه بودند كه همىكردند. 25. نشنوند در آن بهشت هيچ بيهوده را و نه هيچ بزهمند كننده را. 26. مگر گفتارى بر يكديگر سلاما عليكم سلاما عليكم. [1]. م: «باز»