57/ 29- 28 28. اى آنانى كه گرويدند به موسى و عيسى! بترسيد از خداى و بگرويد به پيغامبر او محمد عليه السّلام بدهد شما را دو بخش از بخشايش خويش و گرداند مر شما را روشنايى كه همىرويد به آن در دو جهان و بيامرزد مر شما را و خداى آمرزگار است بخشاينده. 29. تا بداند خداوندان نامه مگر [1] توانايى دارند بر هيچ چيزى از افزونى نيكويى خداى چون نبوت و رسالت و اين كه افزونى نيكويى نبوت و رسالت به يد خداست در ملك و تصرّف او، مىدهد آن را آن را كه خواهد و خداى خداوند افزونى نيكويى است بزرگ. مجادله، مدنى، 22 آيه بسم اللّه الرّحمن الرّحيم 58/ 4- 1 1. بدرستى كه هراينه شنويد خداى گفتار آن زنى خوله بنت ثعلبه كه پيكار همىكند با تو سؤال و جواب مىكرد در گفتار و حال شوهر خويش اوص بن الصّامت و گله مىكند و مىناليد به سوى درگاه خداى و خداى همىشنود سخن گرداندن و گفتن شما را با يكديگر بدرستى كه خداى شنواست به گفتار بندگان بيناست به كردار ايشان. 2. آنانى كه ظهار مىكنند از شما از زنان خويش، نيستند ايشان زنان مادران ايشان نيست مادران ايشان مگر آن زنانى كه زاييدند ايشان ايشان را و بدرستى كه ايشان مردان هراينه مىگويند [691] ناشايستى و ناشناخته را از گفتار و دروغى محض و بدرستى كه خداى هراينه درگذارنده است آمرزگار. 3. و آنانى كه ظهار همىكنند از زنان خويش باز پس همىبازگردند مر آن چه را كه از آن چه گفتند، پس بر ايشان است آزاد كردن گردنى بنده از پيش آن كه به هم رسند ببسايند. آنتان پند داده مىشويد به آن و خداى به آنچه همىكنيد آگاه است و دانا. 4. پس هر كه نيابد رقبه پس بروست روزه داشتن دو ماه هر دو به هم پيوسته از پيش آن كه به هم رسند ببسايند پس اگر نتواند روزه را پس بروست خوردنى دادن شست درويش، آنت تا بگرويد به خداى و پيغامبر او و آنت فرمانهاى اندازههاى خداى و مر ناگروندگان راست عذابى دردناك. [1]. م: «مگر» ظاهرا مترجم «الّا» مخفّف «أن لا» به معنى «كه نه» را «الّا» پنداشته و «مگر» معنى كرده است.