57/ 27- 21 21. پيشى گيريد به سوى آمرزش از پروردگار شما و بهشتى كه پهناى آن همچو پهناى هفت آسمان است و هفت زمين، آماده و ساخته كرده شد مر آنانى را كه گرويدند به خداى و پيغامبران او. آنت آمرزش و بهشت افزونئ نيكويى خداى، همى دهد آن را آن را كه خواهد او و خداى خداوند افزونى نيكويى است بزرگ با مؤمنان. 22. نرسيد از هيچ رسنده مكروه در زمين چون تنگى و قحط و نه در تنهاى شما چون بيمارى و مرگ مگر كه در [689] نوشته در لوح است از پيش آن كه آفرينيم آن را تنها و مصيبتها را، بدرستى كه آنت بر خداى آسان است. 23. تا اندوه نخوريد بر آنچه در گذشت از شما و ضايع شد از دنيايى شما چيزى و شادى مكنيد به آنچه داد شما را خداى و خداى دوست نمىدارد هر كيشى كننده گردنكشى نازنده به دنيا. 24. آنانى كه بخيلى مىكنند و مىفرمايند مردمان را به بخيلى، و هر كه برگردد پس بدرستى كه خداى او بىنياز است ستوده و سزاى ستايش. 25. هراينه هراينه فرستاديم ملائكه را به سوى پيغامبران خود را به روشنان از حجّتها و معجزهها و فرو آورديم با ايشان نامه را وحى را و ترازو را تا بايستد مردمان به داد و فرو آورديم آهن را، دروست نيرويى سخت اى آلة حرب و سودمنديها مر مردمان را و تا بداند خداى آن را كه يارى كند دين او را و پيغامبران او را به ناپيدا در دنيا، بدرستى كه خداى نيرومند است كينه كش از دشمنان. 26. و هراينه هراينه فرستاديم نوح را و ابراهيم را و گردانيديم و نهاديم در ميان فرزندان ايشان پيغمبرى را و نامه را، پس از ايشان است راهيافته و بسيارى از ايشان بيرون آيندگانند از فرمان. 27. باز پس از پى فرا داشتيم بر پيهاى ايشان به پيغامبران خويش و از پى فرا داشتيم به عيسى پسر مريم و داديم او را كتاب انجيل را و كرديم در دلهاى آنانى كه پىروى كردند او را، مهربانئ و بخشايشى و ترسكاراى كه نو درآورند آن را از خويشتن ننوشتيم آن را و فريضه نكرده بوديم [1] بر ايشان [690] مگر براى جستن خشنودئ خداى، پس نگه نداشتند آن را سزاى نگاه داشتن آن، پس داديم آنانى را كه گرويدند از ايشان مزد ايشان را و بسيارى از ايشان بيرون آيندگانند از فرمان. [1]. م: «فريفته بكرده بوديم»