62/ 9- 1 1. به پاكى ياد مىكند و بىعيبى مر خداى را آن چه هست در آسمانهاست و آنچه هست در زمين آن پادشاه آن پاك و منزّه از عيبها آن بىهمتا آن استوار كار و درست گفتار. 2. او آن خدايى است كه برانگيخت فرستاد در ميان نانويسندگان فرستاده پيغمبرى نانويسنده هم از ايشان، همىخواند بر ايشان سخنهاى كتاب او را و پاك مىكند ايشان را و در مىآموزد ايشان را قرآن را آن نامه را استوار كارى، شناختن حلال و حرام و سنّت را درستكارى علم و عمل را و بدرستى كه بودند ايشان از پيش اين هراينه در گمراهى پيدا و هويدا. 3. و در ديگران را از ايشان هنوز نرسيدند [1] به ايشان و او بىهمتاست درستكار و درست گفتار. 4. آنت افزونى و نيكويى خداى است كه همىدهد آن را، آن را كه خواهد و خداى خداوند افزونى و نيكوى است بزرگ. 5. داستان صفت عجيبه آنانى كه بار كرده شدند كتاب تورية را، باز پس برنداشتند آن را كار نكردند به آن همچو داستان صفت عجيبه خرى است كه بردارد نامهها را و كتابهاى بزرگ را رنج بردى و او را از آن منفعت نى. چه بدا داستان آن گروه آنانى كه به دروغ داشتند به سخنهاى خداى و خداى راه ننمايد آن گروهى را كه ستمكاراناند. 6. بگو يا محمّد اى آنانى كه جهود شدند! اگر گوييد كه شما دوستانيد مر خداى را از فرود اين مردمان پس آرزو بريد شما اين مرگ را اگر هستيد شما [706] راستگويان. 7. و آرزو نبرند ايشان آن مرگ را هميشه هرگز به سبب شومى آنچه پيش فرستاد دستهاى ايشان به آخرت از كار بد و خداى داناست به ستمكاران. 8. بگوى تو اى محمد: بدرستى كه اين مرگ آنى است كه همىگريزيد شما ازو مرگ، پس بدرستى كه آن مرگ پيش آينده شماست فرا رسنده است باز پس گردانده شويد به سوى داناى ناپيدا و پيدا، پس آگاه كند شما را به آنچه بوديد كه همىكرديد. 9. اى آنانى كه گرويدند! چون آواز كرده شود براى نماز از روز آدينه، پس شتابيد به سوى ياد كرد خداى و گذاريد خريد و فروخت را آنتان بهتر مر شما را اگر هستيد كه مىدانيد. [1]. م: «ترسيدند»