فجر، مكّى، 30 آيه بسم اللّه الرّحمن الرّحيم 89/ 24- 1 1. سوگند به بامداد. 2. و شبهاى ده. 3. و جفت و طاق. 4. و شب چون رود. 5. ا در آنت سوگندى مر خداوند خرد را؟ 6. ا نديدى چگونه كرد پروردگارت به عاد؟ 7. ارم خداوند ستون. 8. آن كه آفريده نشد مانند آن در شهرها. 9. و گروه صالح، آنانى كه بريدند سنگ را به وادى. 10. و فرعون خداوند ميخها. 11. آنانى كه گذشتند از اندازه در شهرها. 12. پس بسيار كردند در آن تباهى. 13. پس ريخت بر ايشان پروردگارت تازيانه عذاب. 14. بدرستى كه پروردگارت هراينه به سر راه. 15. پس امّا آدمى، چون آزمايد او را پروردگار او، پس گرامى كند او را و نيكوداشت كند او را، پس گويد: پروردگار من گرامى كرد مرا. 16. و امّا چون آزمايد او را، پس تنگ كند برو [757] روزى او را، پس گويد: پروردگار من خوار كرد مرا. 17. حقا! مه كه گرامى نكنيد بىپدر را. 18. و برنمىانگيزيد بر خوردنئ درويش. 19. و مىخوريد مرده مانده را خوردنئ گرد كردنى. 20. و دوست مىداريد خواسته را دوستى بسيار. 21. حقّا! چون كوفته شود زمين كوفته شدنى كوفته شدنى. 22. و آيد پروردگارت و فرشته رس رس. 23. و آورده شود آن روز به دوزخ، آن روز ياد آرد مردم و چگونه او را ياد. 24. گويد: اى كاشكى من پيش فرستادمى براى زندگانى خود!