ترجمه قرآن - دهم هجرى - ترجمه لفظى - متون كهن

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : دهم هجرى - ترجمه لفظى - متون كهن جلد : 1 صفحه : 592

از پى درآورد اسْتَخْلَفَ (نور 55) از پى درآورد ايشان را (پس-) فَأَعْقَبَهُمْ (توبه 77) از پى درآورده شدند أُتْبِعُوا* (هود 60، 99) از پى درآورديم ايشان را أَتْبَعْناهُمْ (قصص 42) از پى درآيد آن را تَتْبَعُهَا (نازعات 7) از پى درآيندگان خُلَفاءَ* (اعراف 69؛ نمل 62) از پى درآيندگان خَلْفٌ (اعراف 169) از پى درآيندگان (دمادم آيندگان-) مُرْدِفِينَ (انفال 9) از پى درآيندگان خَلائِفَ* (يونس 73؛ ملائكه 39) از پى درآينده تَبِيعاً (اسراء 69) از پى درآينده خَلِيفَةً (ص 26) از پى درمى‌آيند يَخْلُفُونَ (زخرف 60) از پيش شدند سَبَقُوا (انفال 59) از پى فرا داشتيم قَفَّيْنا* (بقره 87؛ حديد 27) از پى فرا رفتن (هراينه) لَعِبْرَةً (نازعات 26) از پى فرا رويد فَاعْتَبِرُوا (حشر 2) از پى فرا شو او را قُصِّيهِ (قصص 11) از پى مرو لا تَقْفُ (اسراء 36) از جاى بيرون آيد تَشْخَصُ (ابراهيم 42) از حد درگذرانده‌تر أَطْغى‌ (نجم 52) از حد درگذرندگان طاغِينَ (صافات 30) از خود فرا ساخت آن را افْتَراهُ (يونس 38) از دست بدادند أَضاعُوا (مريم 59) از راه بگشت (پس-) فَغَوى‌ (طه 121) از سبزى به سياهى زنند (دو بوستان سبز كه-) مُدْهامَّتانِ (رحمن 64) از كيش به كيش شوندگان الصَّابِئُونَ (مائده 69) از گروش بازگرديد اكْفُرُوا (آل عمران 72) از يك بيخ رسته صِنْوانٌ (رعد 4) استاد شدند مَرَدُوا (توبه 101) استادگان بر سر پاى صَوافَّ (حج 36) استادگان قِياماً (فرقان 64) استادگان بر سه پاى از اسبان الصَّافِناتُ (ص 31) استاد مهين شما (هراينه-) لَكَبِيرُكُمُ (شعراء 49) استخفاف (فسوس مى‌كردند و-) يَسْتَهْزِؤُنَ (زخرف 7) استخوانهاى سينه التَّرائِبِ (طارق 7) استوار أَمِينٌ* (اعراف 68؛ يوسف 54) استوار شَدِيدٍ (هود 80) استوار ثابِتٌ (ابراهيم 24) استوار الثَّابِتِ (ابراهيم 27) استوار الْمَتِينُ (ذاريات 58) استواران الرَّاسِخُونَ (نساء 162) استواران رَواسِيَ* (حجر 19؛ نحل 15) استواران راسِياتٍ (سبأ 13) استواران سخت شِداداً (نبأ 12) استوار دارم شما را آمَنُكُمْ (يوسف 64) استوار دارى او را تَأْمَنْهُ (آل عمران 75) استوار داشت صَدَّقَتْ (تحريم 12) استوار داشتن تَثْبِيتاً (نساء 66) استوار داشتيم ترا ثَبَّتْناكَ (اسراء 74) استوار شد (پس-) فَاسْتَغْلَظَ (فتح 29) استوار شويد (پس-) فَاثْبُتُوا (انفال 45) استواركار حَكِيماً (نساء 92) استواركار الْحَكِيمُ (مائده 118) استوار كارى (به-) بِالْحَقِّ* (جاثيه 22؛ احقاف 3) استوار كارى (خداوندان-) أُولُوا الْعَزْمِ (احقاف 35) استوار كرد (نوشت-) كَتَبَ (مجادله 22) استوار كردن آن تَوْكِيدِها (نحل 91) استوار كرده شد أُحْكِمَتْ (هود 1) استوار كرده شد، تنگ در بر يكديگر درآورده مَرْصُوصٌ (صف 4) استوار كرده شده مُحَصَّنَةٍ (حشر 14) استوار كرديم شَدَدْنا* (ص 20، دهر 28) استوار كنيم سَنَشُدُّ (قصص 35) استوار گرداند يُثَبِّتَ (انفال 11) استوار گردانيد، برجاى بداريد (پس-) فَثَبِّتُوا (انفال 12) استوار مى‌داريد تُحْصِنُونَ (يوسف 48) استوار نمى‌دارى ما را لا تَأْمَنَّا (يوسف 11) استوار و برجاى دار يُثَبِّتُ (ابراهيم 27) استوارى إِيماناً (مدثر 31) استوارى آن مِيثاقِهِ (رعد 25) استيلا كرد اسْتَوى‌ (طه 5) اسيران و بندگان صاغِرُونَ (نمل 37) اشارت كرد (پس-) فَأَوْحى‌ (مريم 11) اشتران هوشازده الْهِيمِ (واقعه 55) اشتر باركش حَمُولَةً (انعام 142) اظهار مى‌كنيد تُظاهِرُونَ (احزاب 4) افتادن الْواقِعَةُ (واقعه 1) افتادنى ريزه ريزه هَدًّا (مريم 90) افتاده هارٍ (توبه 109) افتاده‌گان جاثِمِينَ* (اعراف 78؛ هود 67)

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : دهم هجرى - ترجمه لفظى - متون كهن جلد : 1 صفحه : 592

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست