4/ 31- 25 25. و هر كه نتواند از شما افزونى كه به زنى كند آزادان گروندگان پس از آنچه خداوند شد دستهاى شما از كنيزكان شما گروندگان، و خداى داناتر است به گرويدن شما، برخى شما از برخى، پس به زنى كنيد ايشان را به دستورى خداوندان ايشان و دهيد ايشان را مزدهاى ايشان به نيكى. پارسايان نه ريزندگان و نه فراگيرندگان دوستان، پس چون به شوهر داده شوند پس اگر آيند به زشت پس بر ايشان نيمه آنچه بر آزادان از عذاب، آنت مر آنى را كه ترسد از رنج از شما و كه شكيبايى كنيد بهتر است مر شما را و خداى آمرزگار است بخشايشگر. 26. مىخواهد خداى كه پديد كند براى شما و نمايد شما را رفتهاى آنانى كه از پيش شما، و توبهپذيرد بر شما و خداى داناست راست آور. 27. و خداى مىخواهد كه توبهپذيرد بر شما و مىخواهد آنانى كه پىروى مىكنند آرزوها را كه چسبند چسبيدن بزرگ. 28. مىخواهد خداى كه سبك كند از شما و آفريده شد مردم سست. 29. اى آنانى كه گرويدند! مخوريد [100] خواستههاى خويش را ميان شما به ناشايست مگر كه باشد بازرگانى از پسندكارى از شما و مكشيد تنهاى خويش را بدرستى كه خداى بود و هست به شما بخشايشگر. 30. و هر كه كند آنت گذشتنى از اندازه و ستم كردنى، پس زود در آريم او ر [1] در آتشى، و بود و هست آن بر خداى آسان. 31. اگر بيكسو شويد بزرگهاى آنچه بازداشته مىشويد از آن، در گذاريم از شما بديهاى شما را و در آريم شما را درآوردن جايى خوب. [1]. اور- او را